Çevrimdışı

Gece yarısıydı, saat ikiyi geçmiş olmalıydı. İçimde bir sıkıntı, Yatakda dönüp duruyor bir türlü uyuamıyordum. Kavga etmiştik nedenini hatırlamıyorum bile.. Hep böyle olur zaten en derin bağlar önemsiz şeyler yüzünden kopabilir. Düşünmeden söylenen önemsiz bir söz, anlık bir sinir boşalması, ses tonunda küçük bir değişiklik, yada sana yönetilmediğini düşündüğün ve bir saniye öncesine kadar emin olduğun şeylerden kuşkulanmana yol açan bir bakış yüzünden.
Bu anlar da o kadar büyük hüzne kapılırsın ki, bunun geçmişte yaşadığın tüm acıların özü olduğunu sanırsın. Yeniden çocuk olur hasretle yanarsın.
Annenin kolları arasında olmak, kendini güvende hissettiğin ve dünyanın acılarının ulaşamadığı tek yer olan o kucağa sığınmak için, Yeniden "KÜÇÜK BIR ÇOCUK" olmak istersin..

__________________