Seni taşıyamaz ki erkekler, sen zorsun! Ben seninle baş edebilecek çok az adam olacağını düşünüyorum. Korkar insan senden. Ben bir erkek olarak cesaret edemem mesela..” dedi bir arkadaşım.
Konuşmanın geri kalanını size noktası, virgülüne dokunmadan aktarıyorum:
Ben: Neden korkuyorlar? Oysa benim bütün bu sert görüntümün altında yumuşacık bir kadın yatıyor. Ayrıca benim onlardan bir talebim de yok ki! Maddi olarak zaten eyvallahım yok kimseye, kimsenin parasını da istemem. Allaha şükür kazanıyorum, elim ayağım da tutuyor. Neden korkuyorlar benden?
Arkadaşım: İşte tam olarak bu yüzden! Kimseye ihtiyacın yok havası veriyorsun. Benim canımı sıkarsan yürür gidersin, hiç uğraşamam seninle. Patron benim, benim dediklerim olacak diyorsun. Adamlar ürküyor. Sana hükmedemez, laf geçiremez. Maddi olarak da zapt edemez.
Ben: Herkesin birine ihtiyacı vardır elbette, yalnızlık Allah’a mahsus. Ayrıca hiç öyle patron benim falan demem ki ben; tam tersi laf dinlerim. Yumuşak başlıyımdır. Hükmetmekten kastın ne? Doğru olduğuna inandığımı savunurum, tartışırım. Tabii sürekli başımı önüme eğecek değilim. Ayrıca kusura bakma da, onlar yanlarına kadın değil sustalı maymun arıyorlar bu durumda!
Arkadaşım: Hayır adamlar kadın gibi kadın ararlar. Nazik, sevecen, şefkatli, kibar, zarif, anaç, cilveli, nazlı….
Ben: Böyle olunca mı kadın gibi kadın olunuyor? Kadını doğurttuğu 5 çocukla bırakıp giden adam, geride bıraktığı çocuklara böyle bir kadının mı bakabileceğini zannediyor peki? Farkında mısın saydığın niteliklerin içinde akıllı, zeki gibi sıfatlar yok, neden? Zeka kısmına erkekler baksın, bizim saçımız uzun aklımız ermez mi? Hatta ermese daha iyi olur, değil mi? Peki, ermeyen aklımızla bu devirde nasıl ayakta kalacağız? Tek başımıza onurumuzu, namusumuzu, kimliğimizi nasıl koruyacağız? Bırakın bu işleri yahu, böyle kadınlar araya araya kendinizi de, kadınları da bozdunuz!
Arkadaşım: Sen olayı genelleştirdin. Biz senden bahsediyorduk, kadın-erkek kavgasına çevirdin. Sen sert ve dominant bir kadınsın, bu şartlarda seninle olacak ve seni taşıyacak erkek bulmak zor, ben bunu söylüyordum.
Ben: Bunu sen söylemesen de biliyorum zaten. Ben daha yaptıklarının ardında durabilen, hatasını bilip yüreklice dönüp özür dileyebilen, aklı başında, paylaşmaya ve tartışmaya açık, akıllı, sahip çıkabilen ve yanında kendini de taşıyabilecek bir kadın isteyen adama neredeyse rastlamadım.
Arkadaşım: Kızdın mı bana?
Ben: Yok canım neden kızayım? Sadece düşünüyordum. Acaba ne zaman benden daha erkek bir erkeğe denk gelirim?