[Hayal]

Kadınım

Yüreğim ipekten yumuşak pamuk kadar beyaz çiçek kadar saf ve temiz…Ne sandığınız kadar masumum ne de düşünemediğiniz kadar güçlü…Yakama yapışınca kederler olumsuzluklar geldikçe peşim sıra daha bir bileyilenir sadece yaşama tutunma umudum. Sizler gibi değilim bencilliği nefessizlik bilirim… Kaçmasını saklanmasını yokmuşçasına yaşamasını ben bilirim…

Saklanmak yok olmaktır kendini hiçe saymaktır umursamamam…Benden başka çok ben vardır çünkü içimde yaşattığım…Yıllar geçer yaşlanırımçoğalır yüzümde çocuklarım dostlarım akrabalıklarım kırgınlıklarım yaşamamışlıklarım…Büyüdükçe küçülür ufalırım…Küçüldükçe yüreğim büyür göremezsiniz…Sizin gördüğünüz yerde değil gözlerim benim gibi bakamazsınız… Yalnızlığım büyüdükçe ben

Çoğalırım…

Kadınım

Yağmur yağar oluklardan akar sular… Damla damla iner gökyüzünden sokağa… Islanırım…İçeride ıslanırım…Siz bilemezsiniz nasıldır yağmurun ıslağı nasıl işler içine gökgürültüsü sağnak halinde düşüncelerin? Her fırtınada korkar her yağmurda ıslanırım.. Ellerimi açarım gökyüzüne kar taneleri kucaklar parmaklarımı sarılırım bir dosta hasret kalmışcasına…Direnirim…Her düşen kar tanesinde muştlanırım…Herkes kadar sevinir hepinizden çok üzülürüm.. Birden nasıl bir titreme düşer göz bebeklerime görmezsiniz… Üşürüm

Çok üşürüm…

Kadınım

Yaz güneşi kavururken ortalığı sizin başınıza güneş geçer hastalanır usanırsınız güneşten…Üşümekten yorgun düşmüş yüzümü uzatırım güneşe veririm kendimi..
İnadına ısınırım sıcağa dayanabilir yalnızlığım…Gök yüzüne bakarım kocaman kuşlar haber getirir umutlarımdan el sallar gülerim… Yıldızlar geçer geceden usulca kayar
birisi beni umursamadan yalvarırırım bir tanesi görsün diye yalnızlığımı… Seslenirim… Ne zaman ki yaz biter sonbahar yaprakları düşer ortalığa kıyamet gibi… Terlerim…

Bir hüzün konar göçer kuşlar gibi çöreklenir başıma düşünür düşünür…

Üzülürüm….

Kadınım

An gelir söylenirim deli gibi… Konuşurum konuşurum…Konuştukça susturduğumu sanırım içimdeki kalabalığı… Sorunlar değildir beni konuşturan kalbinizde kaybolmuş
şefkati uyandırmak sevgisizliği parçalamaktır amacımyalnızlığımın kanayışı gibi kan damlar sözlerimden hepsi kırmızı akar kanımın sizin gibi…Görmezsiniz kangren olur yalnızlığım….Durduramazsınız…

Anlamazsınız ben konuştukça….Haykırırırım duymazsınız…

Düşünürüm…...

Kadınım

Kırıldı mı onurum çirkinleşirim…Çirkin bir kadın bakamaz aynalara…Yüceltmek için beni el açıp da dilenemem…Saklanırım...Kendimden kaçışımdıryine kendime saklanışım… Boyumdan büyüktür sevdam kendime yakalanışım… Siz görüp de bulamazsınız beni ….

Duymasanızda varım…

Görmeseniz de buradayım … Boşuna arayışınız…

Kadınım

Yaşamaktan saydığım bildiğim her şey dizelenir önüme kurşunlar gibi .İlk okul öğrencileri gibi sıra sıra ard arda tekdüze… Her biri ağırdırkaldıramam sanırım …Çığlığa dönüştürür kederlerimi umarsızlığınız… Yine de yıkılmam.Tek parmağım yeter kaldırmaya düşlerimi… Doğurganım bilirsiniz biri kurudukça öteki tazelenir fidanlar gibi yeşerir içimde hayallerim…

Çoğalırım…

Kadınım

Herkes kadar insanım hepinizden çok ağlarım … Toprağı sular yeşertir gözyaşlarım.. Göremezsiniz…. Yine de haykırın dağlardan tepelerden yankılanır gelir bana fısıltınız duyarım sesinizi …Görürüm yalnızlığınızı bir dal verin ağaç olurum…Yüzünüzde göz olurum…Sakınırım bir dakikamı bile ben den.

Saatlerim günlerim titizliğim hassasiyetim hep size’ dir…

Unuturum kendimi….Siz olurum…

Kıymet bilmezsiniz ..

Üzülürüm….

Alıntı