[Tanem]

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu; yedi yaşından önce görülen, dikkat eksikliği, dürtüsellik ve aşırı hareketlilik semptomlarına bağlı olarak akademik ve sosyal alanlarda engel yaratan nöropsikiyatrik bir bozukluktur. DEHB, uzun yıllar boyunca yalnızca çocukluk dönemi rahatsızlığı olarak görülmesi sebebiyle yetişkinlik döneminde yeterince tanınamamış ve tedavisi yapılamamıştır.

Bahsettiğimiz belirtiler çocuklarda yalnızca dikkatsizlik, yalnızca dürtüsellik/aşırı hareketlilik veya her iki belirtilerin de birlikte görüldüğü durumlara işaret etmektedir. İlk olarak yalnızca dikkatsizliğin görüldüğü durumda, çocuğun ödevlerinde, görevlerinde dikkati dağılır ve hatalar yapar. Çoğunlukla bu ödevlerini tamamlayamadığı görülür. Bunun yanında dış uyaranlara karşı dikkatinin kolayca dağıldığı ve unutkanlık yaşadığı da görülmektedir.

Aşırı hareketlilik ve dürtüselliğin görüldüğü durumlarda, genellikle çocuğun elleri ve ayaklarının durmadan kıpırdadığı görülür. Çok konuşma, uygunsuz zamanlarda sürekli hareket halinde olma, başkalarının sözünü kesme gibi davranışlara da rastlanır.

Bu davranışlara tanı konulabilmesi için çocuklarda sosyal ve akademik sorunlara yol açan, en az altı ay görülen, altı belirti, on iki yaşını geçmeden önce görülmelidir. İnsanlar, normal şartlar altında bazen dikkat dağınıklığı, fazla hareketlilik ve dürtüsellik gibi durumlar yaşayabilir fakat bu durumun tanı ölçütü olabilmesi için hayatı etkileyecek kadar fazla ve sıklıkla görülmelidir.

Görülme Sıklığı
Yapılan araştırmalara göre, DEHB tanısı almış çocukların ebeveynlerinde DEHB görülme oranı genel kitleye oranla iki ile sekiz kat arasında fazla olduğu bulunmuştur. Başka bir araştırma sonucuna göre ise DEHB tanısı almış çocukların babaları, dikkatsizlik, dürtüsellik ve bilişsel problemleri, DEHB tanısı almamış çocukların babalarına göre daha fazla yaşadıkları bulgusuna ulaşılmıştır. Bu çalışmanın diğer bir sonucuna göre ise, DEHB tanılı çocukların ebeveynlerinin olduğu deney grubunda oran %33.8, kontrol grubunda ise bu oran %6,3 olarak bulunmuştur.