Çevrimdışı

Nasıl Büyümek İsterdim?
Hayatımda Çok Şeyim Eksik oldu Benim
Ne Elimde bir oyuncağım Ne de Okula Başladığım Gün Defterim Oldu.
Daha 5/6 Yaşından Adam Olmayı Ağlamamayı Öğrenmeliydim.Ne Belli Etmeliydim Sıkıntımı Başkasına,Nede Ağlamalıydım.Doya Doya Ağlayamadım Hiç.Tek Ağlayabildiğim Yer Gece Vakti Kömürlük Oldu Benim.İstediğim Hiç Bir Şeye Sahip Olmadım Olamadım.Asla Okulda 1 Lira Dahi Harçlığım OLmadı Asla Herkes Gibi Örümcek Adamlı Çantam Olmadı.Yaşım İlerledikçe Herşey Sorumluluk Oldu,Fedakarlık Oldu Benim İçin.
Yaş:15 Anadolu Lisesinde Bir Öğrenci
Kar Yağmıştır Dizlerime Dek.Elimde Mutluluk Abidesi Karnem.Yürümeye Başlamıştım Yavaş Yavaş.Bir Yanda Karnemin Sevinci Diğer Yanda Yürüyeceğim 15 Km Yol.Hayatım Gibi O YoLuda Yürüdüm Gittim
Yaş:17
Tarih: 25/11/2005
Yeni Yaşına Girmiştir Yeni Umutlarla Birisi
Umudum Vardı Evet.Bazı şeylerin Değişeceğinden,Yeni Günlerde Daha İyi Bir Yaşama Sahip Olacağından.Ama Olmadı.Hemen Ertesi Gün Kaybettim Beni Büyüten,Yetiştiren,Her Eve Varışımda Elinden Öptüğüm ''O'' Nur Yüzlü Kadını.Bir Daha Uyanmıştım Gerçeklere Ve Asla Göründükleri Gibi Değildiler

Bütün Bunlar Olurken Ben Mutlu Muydum?
İnansanızda İnanmasanızda Mutluydum.Bende İsterdim Yukardakilerin Tam Tersini Olmasını Herşeyin Daha İyisine Sahip Olmayı Ama Tanrı Kaderimi Böyle Yazmış.Benim Değiştirebilme Şansım Yok.Belki Tanrı Kaderimi Böyle Yazdı Ama Araya Bana Mutluluk Veren Şeyleri Sıkıştırmayı İhmal Etmedi.Mükemmel Bir Anne,Babaya Sahip Oldum.Sigara Parasını Oğluna Geziye Gitmesine Verecek Kadar Mükemmel Bir Babaya,Tek Ziynet Eşyası Kulağındaki Küpesini Bozdurup Oğlu Arkadaşlarına Mahçup Olmasın Diye Verecek Kadar Fedakar Bir Anneye Sahip Oldum Ben.
Kısacası Hanımlar Hayatta Çoğu Şey Para Değil Ama Çoğu Şey Fedakarlık