Çevrimdışı

1)Erkek son sözü söyler, erkek kurallar koyar, erkek üstündür, kadın yardıma ve ilgiye muhtaçtır, o yüzden erkek kapıyı açar, sandalyeyi çeker, siparişi verir, hesabı öder ve kadını evine bırakır, çünkü kadın bunların hiç birini tek başına yapamaz, yapsa bile erkek ordayken ona düşmez.

Evlilik bu tarz yetiştirilmiş kızlar için bir amaçtır, hedeftir. Bir gün mutlaka evleneceklerini bilirler de kimle olduğunu bilmezler. Biriyle görüşmeye başladıklarında düşündükleri tek hedef evliliktir ve bir şekilde bunu birlikte olduğu erkeğe alttan alttan dayatırlar ve erkeğin elinde tek taşıyla teklifi yapacağı anı beklerler. Bu tarz kızlar için zaten yapacak bir şey yok, oturup teklifi beklemek zorundalar.
Bu kızları tanırsınız; genelde yalnız olmaktansa yanlış adamla olmayı tercih ederler. Birini terk etmeden önce diğerini garantilerler.
İlişkileri uzun sürer çünkü bu kızlar seçenekleri değerlendirmezler, ellerindekini en verimli kullanarak “sonuca” ulaşmaktır asıl amaç.
Bu kızlar iki aylık sevgililerinden Facebook şifrelerini isteyebilecek kadar fütursuzlardır, hiç çekinmeden sevgililerinin telefonlarını karıştırırlar ve tehlike arz edenleri “o kızı Facebook’tan sileceksin” diyerek sildirtirler de erkeğinin Facebook’undan. Hatta hiç çekinmeden mesaj atan kızları arayıp “sevgilimi neden arıyorsun?” diye bile sorarlar.
Ama eninde sonunda, bu kızlar evleneceklerini söyledikleri adamdan, hem de tam istedikleri gibi, restoranlarda, şarap kadehlerinin içine düşen ve kemancının belirdiği, o romantik filmlerde öğrendiğimiz sahnelerde evlilik teklifini alır, yüzüğü takıp evet dediği anda da kendi elinin erkeğin eliyle buluştuğu bir fotoğrafı “Evet!” caption’ı ile Instagram’a basar.


2) Özgür, güçlü ve tek başına ayakta durabilen kızlar.
Bu kategorideki kızlarımız feministlerle karıştırılır. “Aman evlilik de neymiş onun o taraklarda bezi yok” denir. Halbuki evlilik onlar için ulaşılacak bir yer değil, beraber çıkılan yolda bir duraktır. Bir amaç değil, mutluluğa ulaşılacak yolda bir araçtır.
Fakat bu kızlar güçlü duruşlarıyla o kadar yanlış anlaşılırlar ki veya kendilerine istemeden öyle bir duvar örerler ki asla evlenmek istemedikleri sanılır. İşte bu yüzden birinci modeldeki kız gibi sevgilisine, “annemler artık bu işin adını bir koyalım diyorlar ne zaman istemeye geleceksiniz beni?” gibi emrivaki evlilik teklifi yapamazlar.
Bu kızları da tanırsınız, hatta fazla sevgilileri olduğu için belki çeşitli yaftalar bile yapıştırmışlığınız vardır, ama onlar bilirler ki “o erkek” öyle kolay kolay bulunmaz.
Değil erkek arkadaşının Facebook şifresini istemeyi, erkek arkadaşlarının onları aldattığından dahi şüphelenseler, bunu cep telefonunu karıştırarak değil, doğrudan sorarak öğrenecek kadar da cesurdurlar, çünkü önce kendilerine sonra da birlikte oldukları kişiye güvenirler ve özel hayatına saygı gösterirler.
Gelgelelim, onlar her zaman cool görünmelidirler ki, birileri zayıflıklarını görüp onları kırmasın. O yüzden ilişkileri birkaç seneyi bulsa da, herkes onlara “bu çift evlenecek” gözüyle baksa da evlilik teklifi kızdan gelemez, çünkü hiçbir zaman karşısındakinin, “Ne evlilik mi!? Senin böyle modası geçmiş saçmalıklarla işin olacağını düşünmezdim” “Seni farklı sanmıştım, meğer sen de o evlilik delisi kızlardanmışsın” demeyeceğinden emin olamaz.
Çünkü biz kızlarımızı öyle ya da böyle evlenmeleri üzerine yetiştirirken, niye bilinmez erkekleri evliliği canavar olarak görme üzerine koşulluyoruz.
O yüzden evlenme teklifi eden erkek romantik, kız ise acınası, umutsuz, çocuğa kanca atmaya çalışan cadaloz vesaire oluyor.

Ne zaman ki erkekler, evlilik lafını duyunca ayakları popolarına vura vura kaçmayı bırakacaklar, işte kızlar o zaman teklif etmeye başlayacaklar.