[AngeL]

Eskiden çocuklar pek psikiyatriye pek gelmezdi. Şimdi neredeyse yetişkinler kadar çocuk hastamız var. Anneler, babalar ellerinden tutup getiriyorlar çocuklarını. Ben bunu çok önemli buluyorum ve bunu görüp, fark edip zamanında çocuğunu bir psikiyatriste veya psikoloğa getiren anne babaları da hep hayranlıkla izliyorum. Çünkü cidden bir sorunu olan çocuğun o daha büyümeden, sorun ona yerleşmeden, kaderini, geleceğini etkilemeden, o çocuğun bir psikolog ile tanışıyor olması o kadar büyük bir şans ki. Örneğin; bizim çocuklarda en sık rastladığımız hastalıklardan biri dikkat eksikliği ve hiperaktvite bozukluğudur. Ve son yıllarda buna da çağın hastalığı diyebiliriz. Eğer bu çocuğa zamanında tanı konulamazsa ve bu çocuk böylece hayata devam ederse çok zeki çok başarılı, hayatında pek çok güzel şey yapabilecek çocuğun kaderini değiştirirsiniz. O çocuk işe yarmaz, tembel, aylak, “anne baba çalış” dedi de çalışmadı, başarı olmadı, çok hareketli, okulda da sürekli sorun çıkaran bir çocuk olarak büyür, ve hayata bir lüzır olarak başlar. Ama biz bu çocuğun sorununa bir sorun getirebilirsek, siyahla beyaz gibi o kadar değişir ki hayatı… Ben bu konuda annelere çok güveniyorum, önceden sadece öğretmenlere güvenirdim bunu tanıyorlar diye. Artık anne-babalar bunu zamanında görüp, çocuklarını psikiyatriye getirebiliyorlar, onları burdan kutluyorum.