[PySSyCaT]

Küçük çocuklarla şu şekilde bir konuşma alışkanlığı kazanmak kolaydır: ‘Oturmak ve yemeğini yemek ister misin?’ ‘Şimdi giyinelim mi?’ ‘Şimdi dışarı çıkma zamanı, tamam mı?’ Sorun şurada ki 1 ila 3 yaş arasındaki çocukların doğal cevabı ‘hayır’ olacaktır. Böylece zavallı ebeveyn zaten zorunlu olan bir şey için çocuğunu ikna etmek zorunda kalacaktır. Bu argümanlarda binlerce kelime kullanılabilir. En iyisi seçenek sunmamaktır. Yemek zamanı geldiğinde, çocuğunuzu masaya taşıyın ya da yönlendirin ya da tuvaleti geldiğini fark ettiğinizde onu banyoya yönlendirin. Sormayın, davranın.

Değişimlerle başa çıkma
Çocuğunuzu tüm ilgisini verdiği şeyden uzaklaştıracağınız zaman, bunu nazikçe yapın:

* Legoları ile oynamaya dalmışken, beslenme vakti gelirse, elindeki Legoları da masaya taşımasına izin verin. Sonra kaşık ya da çatalı kullanacağı zaman elindekileri uzağa koyun.
* Eğer uyuma vaktinde oyuncak köpeği ile oynuyorsa, ‘haydi köpek ve sen yatağa, uyku vakti geldi’ deyin ve onları yatağa taşıyın.
* Eğer banyo yapması gerekirken hala oyuncak arabası ile yerlerde turluyorsa, ‘şimdi banyoya doğru hızlı bir seyahate çıkma vakti’ diyerek onu oyunla yönlendirebilirsiniz.

Çocuğunuzun yaptığı şeye ilgi gösterirseniz, sizinle işbirliğine daha meyilli olacaktır.

Büyüdükçe konsantrasyonu artacak olan çocuğunuzu ayartmanız ya da yönlendirmeniz daha zor olacaktır. O zaman da küçük arkadaşça uyarıları devreye sokabilirsiniz. Örneğin, eğer çocuğunuz blokları ile bir araba garajı yapmakla meşgul ise, ‘Arabalarını bir an önce garaja çek. Seni yatağa götürmeden önce onları içinde görmek istiyorum’ diyebilirsiniz. Bu onu önceden uyarmadan, oyununun en heyecanlı yerinde aniden yatağa gitmeye zorlamaktan çok daha sağlıklı olacaktır.

Tüm bunlar elbette sabır ister ve doğal olarak her zaman sabırlı olamayabilirsiniz. Hiçbir ebeveyn olamaz. Elinizden gelenin en iyisini yapın yeter.