..

..


''Mutlak uykudur bu!..
uyanmasın kimse misk û amber
ashab'ı kehf uykusundan..
dirilmesin kimse kendi kıyametine''

..

Ve anladım ki
nevrozlu dudağımda bu isyan...
Menzilinde yalpalayan
derviş edası bu nisyan!
Öylesi bir isyanki hemde,
Yana yıkıla, eğile büküle
Ezile büzüle
hakikati saklayan
dengbêj mahrem ruhu gibi..

...

Her sözde,
bir belâ doldu kursaklarımıza.
Ama biz kanayan bir ülkenin
siren seslerinde
Kalemin kasıklarından düşen
ceninleri toplayıp,
Tozu dumana katarak
Annelerin alfabesini sildik.

Ve..
Boğduk gülen çocukların yüzlerini..
Şahdamarından kestik bir ağacı,
Mühürlenirken dünya
bir kızın bekaretine,
..
'bed yüzleri yıkadık kem ağızlarda'

.

Yetmedi!
Yetinmedik...
Bir babanın heybesinden
çekip aldık ezop masallarını.

İnsanız ya!
İnsanız dedi bir şair.
Ve
Şiirler vuruldu kaldırımlarda.

İnsan bu ya..
Unuttu...

'Unuttuk'....
Tahir'i Zühre'yi
'Unuttuk'....
Mem û Zîn'i

unuttuğu yerden öykündü işte insan
İçinde ki o ketum
fırtınalı mahşerine..

b.krc