Çevrimiçi

Çok şey bekledik bu fani dünyadan.. Fani olan bir şeyden, fani şeyler beklemekti en büyük hatamız. Belki yatlar katlar beklemedik, Belki bir uçak bir gemide istemedik.. Oysa ne büyük şey istemişiz; ne imkansız bir şeyi beklemişiz. Gün batımında güneşin batışını izleyeceğimiz baharda kır papatyaları toplayıp gözlerinin içine bakarken seni seviyorum diyeceğimiz bir sevgi/li ..

Hayat işte bu imkansız büyüklükteki isteklerimiz gerçekleşmiyor genelde..
Oysa ne kadar büyük istek ki;
şiirler yazacak olduğumuz, ismini söyleyince ,sesini duyunca, sevinçten mutluluk yağmurlarında ıslanacağımız bir sevda ..

Zor değilmiş imkansızmış ,imkan/sızı/ isteyip imkan haricinde her SIZI'yı yaşamışız.Dedik ya fani hayat işte, bunlar da imkansız istekler belkide..

Deryalara dalıp bir kuş gibi kanat çırpıp durmuşuz hazan mevsimlerin de . Vuslat olmuş visale özlem duymalar..
Kavuşmak ise bir hayal.. Göz açıp kapanıncaya kadar geçen bir ömür de, dünyaya sevgi için gelmemiş isek, ne diye yaşıyoruz..

Kelebekler bizden mutlu, kuşlar bizden mesut , çiçekler bizden bahtiyar.. Gerçekten soruyorum zor muydu kalbinin olduğunu bilmek. zor muydu sevebilmek? zor imiş..

Zormuş ki seni seviyorum diyebilmek , hissetmek , sarılmak ağlamak zormuş.. Ne kolaymış terk etmeler yüz üstü bırakmalar, ne kolaymış sevememek.. Ne kolaymış sert bir kaya olmak, duygusuz olmak, buz gibi dondurucu bakışlara bürünmek ..

Bir ceza gibi yaşamak kimi zaman, her nefes aldığında sevgisizliği uzaklığı görmek.. Hissettiklerini hissettiğinde görememek ne kadar acı ne kadar melankolik ..

Ne çok şey beklemişiz 3 nefeslik ömürden, yeme içmeden başka..