[Rüzgar]

Vedaların kirletemediği bir özlem geriye bıraktığın.
Adın, vefa'dan uzak kalsa da,
Gökyüzüm'ün her yanı mavi.
Eksik bıraktığını düşündüğün ne varsa,
İplemez gülüşlerim ile örtüyorum, kapatıyorum o açıklarımı.
Sarıyorum yaralarımı, kalmıyor bir farkın.
Bazen 'özlem kırıklarına' boyasan da düşlerimi,
Acıttığını, dayanılmaz hallere saldığını bilsem bile,
Susuyorum, çığlıklarımı yutuyorum, seni yutuyorum.

Özlüyorum, sen bilme! duyma! görme!
İstemem, aklıma ilişmesin suretin.
Çıplaklığım ile iyiyim, beni sarmanı istemem.
Benden gittin, bir daha dönmeni istemem.
Güçlü görünmeyı senden öğrendim ya ben,
Bir daha güçsüzlüğümün altındaki seni göstermek istemem.
Aynı yerden 'senden' bir daha ölmek istemem.
Unutulmuş bil kendini.
Gidişine değil aslında tüm feryad-ı isyanım.
Hala özlemler biriktirip, adını anmalarıma.
Ama sen bilme!
Özlüyorum, sana rağmen.

04:30- 14.10.2014

Yazar: Rüzgar
Düzenleme: Cemo