Çevrimdışı

Birbirimizin kıyısından bir türlü geçemediğimize inandığım insanlar var çevremde.
Kıyılarımdan bir zamanlar geçmiş olanlarsa şimdilerde yoklar.
Dahası başka ruhların kıyılarında dalgalanmaktalar aşkla.
Bense bir kez uğradığım ve sevdiğim bedenlerin kıyılarından vazgeçemiyorum.
Belki de vazgeçmeyi istemiyorum.
Sevmeyi deniyorum elbet zaman zaman bazı kalpleri.
Bazı kalplerse adım atmışlığıma inat
uzaklaşıveriyorlar benden sanki.
Ya da ben bunu böyle hissediyorum.
İçimde bir yara var geçmişimden hatıra kalan.
Ve o yaraya iyi gelen sihirli kelimelerim var.
Kalbini avuçlarımın içine bıraksalar bile bazı
insanlar,ben o sihirli kelimeleri duyamayınca,
Sevemiyorum.
Sarıp sarmaladığım, kimi zaman kendimden bile
koruduğum yarama dokunamıyor çünkü
kimsenin cümleleri.
Dokunamıyorlar ruhuma.
Öyleyse..
İnsan yarası yarasına denk geleni sever ancak..

__________________
Belki yağmura da gerek kalmazdı,
İnsanlar bu kadar kirli olmasaydı..