[Rüzgar]

Git, gidebilirsin
Bütün cümlelerin sonunu bir veda'ya sığdırmışken, son kez! yakıp, küle çevirebilirsin. Kasvet ve matem hakim olsada bu gecelere sen aldanma yağmurlara felan, git.
Kal diyemem sana, zarara uğratamam tüm yaşanmışlığı. Göze aldıysan gitmeyi, bırak kalmaların verdiği sancıları, bırak! tutarım avuçlarımın içinde. Nasır tutsada ellerimin içindeki çizgileri, sen görme! dişlerimi sıka sıka, ellerimden ta yüreğimin en derinine yağdırsanda acıları, boşver ben düşmem! soğuklara göğüs gelirim, üşümem! sen de düşünme, git..
Git, gidebilirsin, gitmelisin!
Gözlerinden belli gideceğin. giydin en güzel pabuçları, kıyafetleri. Elinde ters bir istikamet haritası içim içime sığmaz düşünürüm, üzülürüm. Hangi yanlış kasıkta ineceksin? Hangi kapıya anahtar olacaksın? Kimlerin sofrasına meze olacaksın? elimde değil düşünür, üzülürüm.
Ama git sen!
Kal/ma, ağır gelir!
Telafisi yok ama zaten göze aldığın, gözlerinden belli. Şimdi nasıl kal derim ki? Zaman da sana ayak uydurur halde, hızla akıp gidiyor. Hatırladım bak haklısın! Aralık değil, ayrılık ayındayız, gitmelisin.
Sana ait her şeyi rafa kaldırdım, tozlandın. Şiir de yazmıyorum artık, dümdüz yazıyorum. Ana avrat dümdüz!
Gittin!
Belki de geldiğin ilk gün gitmiştin. Sadece ben varlığını hissetmişim, bilemem. Belki de hiç gelmemiştin yada uğrak bir adres bellemiştin beni, hesabı ödemeden çekip gittin! Suçtu yaptığın, bilemedin! hasar tespiti dahi yaptırmadın, narkoz iliştirdin uyuttun, unuttun.
Gözyaşlarımı biriktirdim cebimde ve yanılgılarımı. Yüreğimden geleni yaptım, boşver sen! ellerime yer kalmasın. Tutmasan da olurdu,
Gittin!
Alışırım dediğim yerden, en savunmasız olduğum yerden, kendi yerinden! yüreğimden vurdun da gittin. Kal diyemezdim sana, acziyet kokan cümleler barındıramazdım dudaklarımda, gitmeliydin!
Gıkım çıksa, acırdın belki de, gidemezdin istemezdim bu kez kalmanı, gitmeliydin! Sen, kendine benden daha fazla yakıştırdıklarını takıp, takıştırıp gittin! harika görünüyordun.
En ölümcül silahın, suskunluğundu. Öyle bir sustun ki, konuşsan kelimeler tecavüze uğrayacaktı, sustun! Her şeyi anlatır niteliğindeydi gözlerin, çok fazla kustun!
Ve bana, söyleyecek ne söz ne de zaman, kalmadı.
Ve sana, gitme diyemezdim.
Kendimi kandıramam, avutamam. Yakıştığı kadar iyi duruyordun yanımda. Bir kaç rötüş ile çok rüküş duruyordun aslında! bilmiyordun.
Her neyse,
Bırak kalmalar dursun yamacımda, mutluluklar yanağında.
Hala toz konduramam sana ama, fiyatın etikette yazdığı kadar,
EyvÂllah'ımı bırakıyorum,
Aşk öldü başımız sağ olsun!

*Sonunu getirmekte epeyce zorlandık, olsun olduğu kadar*
- Şiir değil, mektup.
Yazar: Rüzgar