[Belma]

’’emanetin bolca cefa sevgili,
tasalanma hepsine sahip çıkıyorum
her karanlık ebrehe’nin dikeni gibi..’’

.....

gittiğin günden beri
içimde her gün bir sarhoş
dolambaçlı yol çiziyor...
varamıyorum yüzüm eğik
nefesinde azrail kokusu
gözlerinde kayıp ’ben’..
hiç bir şey oluşun kadar
ısıtmıyor artık..

..

ey yar..
gördüğüm kabuslar hayra çıkmıyor
dizginlerim boşlukta
aman vermiyor..
yenilgim kendime
yüzsüzüm, öksüzüm..

Çığlar yuvarlanıyor kentime
gökyüzü seni çiziyor ihtişamıyla
sürükleniyorum yine
ıslanıyorum hüzünce..
bakamıyorum güneşe aya
hiç bir şey oluşun kadar
ısıtmıyor artık..

yetiş israfil yetiş..
mikailce dönmesin bu devran
’sur’a dayandı çattı da avazım
yüzlerce kıyameti devirdimde
kendimi çeviremedim..
yenilgim yine kendime
yüzsüzüm, öksüzüm..

burası dört yanı çevrili tuzak
günahlarım yağmalı
tevbelerim ateşden ’ah’
bir hayal oldu artık
hazinem - gülüşün- ....

meylettiğim tüm huzur artık
senin huzurunda bir avuç toprak
duy sesimi!
bak sana istiflediğim acılarıma..
kundakla sabrımın katığını
unutmadım seni!
yenilgim kendime
yüzsüzüm, öksüzüm..

...

’’gittin ya bolca serzeniş
hüküm giydirdi bana...
sükûn bellediğim gölgende yok
sensizliğin meali hüsrandır bana her gece
affet..
affet ey yar..
üstüme çullanan sensizlik
çok ağır
..
..
yenilgim kendime
yüzsüzüm, öksüzüm..’’


--

*Belma KARACA*