IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Sevgi büyük bir eylemdir.
Bu eylemi en iyi icra etmek hususu ise ustalık işi..
Şimdi kimse doğmadan birşeyin ustası olamaz.
Ustalık sadece ''annelere'' mahsustur.
Seni büyütür , yetiştirir ve gözü gibi sakınır..
Koluna taktığın bilezik tartışmasız değerlidir.
Ama sakınmak , zarar vermemek , incitmemek senin elinde...
Ve Sende bu emaneti büyütüp , yetiştiremiyor,
Değerini düşürüyorsun..

Gönül de çıraklık ister.
Hiçbirşey yapamıyorsan dahi onu sakınabilirsin.
En temiz , safii öznelerde sevebilirsin,
Aynı bir ''Anne'' gibi..
İncitmeden..
Kırmadan...
Ve değerini düşürmeden...

Şimdi soruyorlar;
'' Yahu biz bu kadınları anlamıyoruz'' yada,
'' Yahu bütün erkekler aynı.. ''
Yanılıyorsunuz.
Kendi emanetinize sahip çıkmadınız,
Onun emanetine de mi sahip çıkamadınız ?
Usta olamayabilirsin,
E çıraklıktandamı yoksun kalalım?

Sevgi çok derin ve manalı tesirlere sahiptir.
Emek ister, cesaret ister , birazda cilve..
Mesela bir mimozayı düşünün.
Görünüşte yeşil , kıvrımlı düz bir görünüşe sahiptir,
''Mimoza çiçeği dedikleri bumu oluyor , gülünç... '' diyebilirsiniz.
Lakin dokunduğunuzda utancından saklar kendini..
O kadar narin ve naiftir ki , göreceksiniz; İkinci sefer dokunmaya kıyamayacaksınız...
Ustalıktan anlamıyoruz ama , çıraklıktan yoksun kalmadık ya ?
Yaşayarak , nefeslenerek ve görerek öğreneceğiz;
Sevgiyi..
Emeği..
Ve anneyi...

[Ozann]