[Belma]

’’seb’ul-mesani vurdukça
alnımın şak’ına
sessizliğin
rahmeti mahlas olacak vadilerin eteklerinde..’’

ve bir ses gayb âleminden kâfire müptelâ
sahtekâr iki çift göz yurduna şaşkın
ruhu aç öksüzün..
sükûtun izi
siyahlara bürünmüş yetimin sesi...

ağıdı yakılan çocukların
titrek ellerinde
iblisin kin’i ne ala!
mahremiyeti boğazlar her solukta
yok işte gerisi..
yeryüzünün fokurdayan insanlık tayfası
ahkâm keser..
yobaz rüzgarlar ihbar eder
bu yenilgiyi
mabedler mimli..
rahlede küflü lanet..
ihtiras;
ölümle iç içe..
mevsimden alacaklı olan
basireti bağlanan yalan dünya ile
yüz yüze..
zalimde tenhalık
mazlumda mihrabları gölgeleyen yas!
savurur toprak ölümü
her beyitte..
azat edilir mahcubiyet dergahlarda!
...
...
bilirim ki dün kırgın
bilirim ki doğan güneş
öykünür bu yazgıya

...

uykuya hasret bir ayet iklimlerden inerken
şifresi kırılır dünyanın
umut çöker..

teğet gecer kuşlar semadan
isyan eden gökyüzü zafiyeti ile
ser verir sır vermez..
vicdan düşer..

inkar et!
kan donduran firarları
kalp gözünden hicret ettiklerini
bakraçlardan indir insafını
dünyanın mülküne..
bundan gayrı
mealin meczup
varlığın yanmak
ateşin nazarında..
...
..
.

-Haksızlık edenler,
neye nasıl dönüşeceklerini yakında görecekler-..


*Belma KARACA*