[Kaf_Dağı]

Ah be deli rüzgarlar
İçimi o kadae kemiriyor ki
Yüreğim o kadar yangın yeri ki
Gönlüm dağılıyor herşeyi silip atasım geliyor.
Hicranmış
Sevdaymış
Bunlar bu devirde kaybolan sandalın içinde
Mahsumca kaybolan iki kaçak yolcu misali
Kimi için koşaraın kimi için can verirsin
Söyle bana hayat ağacım
Kaderin sevdasında mı hayat var
Yoksa pırıltıya düşen bedenin bedbaht haline mi
Huzur kadehinde azcık bir huzur ararım
Söylesene
Anlatsana
İçim dağlarken aklımda deli sorular
Yanlızlığa koşan ben
İçim kıpır kıpır eden ben
Gidiyorum artıkın...


Özür dilerim ben duramıyorum
Bazı kelamlara gelemiyorum
Çıt kırıldım ben biliyomusun aslında
Kıracak noktayı gördüğünde değdiğinde
Oda sensin işte
Mezarımın başı çiçek olduğunda ot olduğunda
Temizleyecek elin yoksa
Sen bana bir şey anlatma olur mu
Kaderin kader dediği şu hayatta
Garip geldim garibim ben
Bilirim ben kadersizim çünkü
Kaçan benim mi içinde sakladığım
Yoksa benim kaderim mi yüreğimi acıtan
Ben bulamıyorum...


Şimdi ne yazdım ne ettimse sil olur mu
Benim kalbim dayanmıyor artık
Şu sahte dostluklara
Şu sahte insanlara artıkın
Kime elimi atsam yıkanlar oldu ve kaybeden ben oldum...
Huzurum kaçıyor
Darma duman ediyosunuz beni
Ne sevin
Ne aşık olun
Ne koşun ya
Beni benle bırakın fazla bişey istemiyorum....
Vesselam...






Not: Neşet Abaloğlu'nun dediği gibi felek ne derdim var benle diyorum yüreğim acırken...