[Arslan]

Bir oyun vardı bir zamanlar oynardık gülerdik eylenirdik kızardık kızdırırdık birbirimizi sonra oyun biterdi yanildiğımızı anlardık sözlerin bizi yanılttığını anlardık birdaha oynardık yine aynı hislere kapılırdık yanılırdık ama oyundu işte bitince casus kim onu öğrenirdik oysa hayatımız bir casus oyunuymuş kim olduğu belli olduğunda casusun kendimizi uçurumun kıyısında kendi içimize düşerken gördüğümüz bir oyun hiç sönmeyen bir ateşin içinde pişerken ve bir çift doğru sözün açlığındayken kulaklarımız hâlâmı çiğiz hâlâmı tencerede taş kaynıyor neyere kadar avutabilirsinki kendini nekadar dayanabilirsin bu oyuna düşünüyorum da gerçekten casus kim benmiyim yoksa

Dinlerken kulağa hoş geliyordu sözler
Bakarken manalı bakıyordu gözler
Gülümsüyor utanmıyorsa yüzler
Siz söyleyin bari davranışlar hisler
Bu oyunda casus kim

Kelimemiz sevmekti anlayamadık bir türlü
Zaman yetmedi belki tamamlayamadık bir türlü
Ya yanlis anladik ya tam anlayamadık bir türlü
Hem anlatamadık hem anlayamadık bir türlü
Siz soyleyin bari kime oynansın bahisler
Bu oyunda casus kim
.... BALBAKİ... ARSLAN