[SeNaaa]

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


Hep birincisinin daha iyi olduğu söylenmiştir, benim de çoğu zaman uyguladığım odur aslında. Biriyle önce sohbet edebilmeli, bir paylaşımda bulunabilmeli, hatta bana kalırsa önce dost olabilmeli insan. Sonrasında da zaten işler o noktaya gelirse ne ala. Hem ruhsal, hem fiziksel anlamda keyif alabilmek birlikte olduğunuz kişiden, var mı bundan ötesi düşünsenize…

Ama o işler hep öyle olmuyor işte dediniz bu satırları okurken, öyle değil mi? Nasıl oluyor peki? Çok değil zaten iki seçenek var önümüzde. Siz hangisini isterdiniz peki ya da hangisini seçerdiniz?

Biri var mesela çok güzel sohbet ediyorsunuz, birlikte vakit geçirmekten çok keyif alıyorsunuz ama yalnızca arkadaşsınız. Olamaz mı olabilir elbette. Hemcinsimizden biriyle çok yakın arkadaşlık kurabiliyorken, neden karşı cinsten biriyle de aynı duyguları paylaşmayalım ki? Affınıza sığınarak düzeltmek istiyorum kendimi…


Neden beğendiğimiz, ilgi duyduğumuz cinsiyetten biriyle arkadaş olamayalım ki? Bu kadar zor mu? İki insan bir araya gelince fiziksel bir şey yaşamadan duramaz mı ki? Bazen sadece karşımızdaki insanla vakit geçirmekten keyif alıyor olamaz mıyız biz? Olabiliriz tabii hem de keyif mi sadece, bazen kardeş, bazen anne/baba, bazen evlat, bazen en yakın arkadaş, bazen yoldaş, bazense sadece en zor anınızda sığınabileceğiniz bir liman hissi… Aman dikkat! Bunlar her iki tarafta aynı düşüncedeyse olur tabii.


Bazen de o duygular yerini farklı boyutlara bırakıyor ya işte o zaman sıkıntı başlıyor. Ama şanslıysanız eğer o boyutlar her iki taraf için de geçerli olabiliyor. İşte tam da o an hayallerin ilişkisi başlayabiliyor diyecek oluyorum ki aklıma sonrası geliyor…

Evet en yakın arkadaşınızla bir ilişkiye başladınız ne de güzel oldu, ancak birçok insan bunun nasıl başladığını unutup kendini yalnızca bir sevgililik sürecinde bulabiliyor ve ne yazık ki tüm sıkıntı aslında orada başlıyor. Siz daha düne kadar en yakın arkadaşınız ile dertleşirken bir anda o arkadaşınızı bulamıyorsunuz hayatınızda. Çünkü o kişi arkadaş personasından çıkıp sevgili personasına koyuyor kendini ve siz de ses çıkarmadan öylece izliyorsunuz. Halbuki ikisini aynı anda koruyabilmek, önemli olan bunu başarabilmek değil mi?



Hayatımıza girecek olan insanla ortak paydalar bulmayı denemek de varken, neden ondan bize sadece sevgililik yapmasını bekleyelim ki? Neden onu dostlarımız arasına eklemeye çalışmayalım ki?

İşte öyle bir şey kafamda dönüp duran. Hangisi daha iyi ya da hangisi daha mantıklı diye düşünmekten alamıyorum kendimi son zamanlarda. Yıllardır savunduğum uyguladığım şeydi; önce arkadaş olup sonrasında o arkadaşlığı farklı boyutlara taşımak. Ama ne oldu günün sonunda? Arkadaş, hatta dostum olan insanları kaybettim. Ha onlar mı beni kaybetti, ben mi onları konusu uzar gider elbette ama ben sonuç odaklı olup onların beni kaybettiğine inandırmayı seçtim kendimi 🙂


Dilerim aşkı da dostluğu da aynı insanda (arıyorsanız eğer) en yakın zamanda bulur, halihazırda bulduysanız da bir ömür koruyabilirsiniz…


-alıntı-