[dae]

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Kimdir bunlar?

hafta sonu bir avm, park, resotran ya da dışarıda herhangi bir yerde onlarcası görülebilecek, en az bir adet yaramaz çocuk bulunduran çiftlerdir. hayatlarından bezmiş, allah belalarını vermiş gibi bir görünümleri vardır. suratları asıktır ve birbirleriyle sanki küsmüşcesine hiç konuşmazlar. genellikle telefonlarına odaklanmışlardır. sadece, sağa sola koşturan çocuklarına "dur, yapma, gitme, gel buraya çabuk!" şeklinde bağırdıklarında konuştuklarını duyarsınız. çocuklarıyla düzgün şekilde konuştuklarını ise pek duyamazsınız. çocuklarına hitap biçimleri genellikle "bağırma" şeklindedir. "madem böyle bakacaktın, neden yaptın o çocuğu" diye düşündürtürler çevredekilere. görenleri evlilikten soğutma gibi bir özellikleri de mevcuttur.
sonrasına.çocuk yapıyorlar ama çocuğa bakmak istemiyorlar. anneanne ve babaanne denen garibanların hayatına ambargo koyup kendi çocuklarını onlara baktırıyorlar. kendilerine boş zaman ayırmak istiyorlar. çünkü benimsedikleri ebeveynlik yöntemi "benim çocuğum her şeyin en iyisine sahip olacak, istediği her şey olacak." çocuklarına istedikleri mükemmel hayatı sağlamaya enerjileri yok. günün sonunda iki yorgun insan birbirinden nefret ediyor ve çocuğa bakması için annesini babasını görevlendiriyor.

böyle bir ebeveynlik yöntemi benimsemek kendi karakterinizi, kişiliğinizi, isteklerinizi, çocuğu baktırdığınız insanın hayatını hiçe saymaktır. bu jenerasyonun zaten bir amacı, isteği, hayali yoktu, bu yüzden çocuk yapıp çok meşgul ve önemli biri olarak görünmek onlar için güzel bir kaçış kapısı oldu.

keşke o aşağıladığınız doğu avrupalıları örnek alsaydınız biraz. hafta sonu çocuklarıyla bisiklet kullanan, çocuklarının birer insan olduğunu ve hayatta her istediğini elde edemeyeceğini onlara zamanında öğretebilen ebeveynler olsaydınız.

halbuki başlarda 2000'lerin gençliği umut veriyordu. şimdiki gibi nargilecilerin ya da kibirli moderncilerin devri değildi. toplumsal kodlara karşı çıkıp bir şeyleri değiştirebilirlerdi. ama onlar bugün düşman çatlatmak için düğün yapıyor, instagram'a fotoğraf koymak için kahvaltıcıya gidiyor. 85-90 arasında doğan nesil bu ülke için geçiş aşamasını başlatan insanlar olabilirlerdi. onlar avm/instagram ekseninde bir alt kültür oluşturup senelerin emeğini *** ettiler.

"benim için en iyisi hangisi" ya da "en çok nasıl mutlu olurum" sorularından çok "başkaları için en iyisi hangisi" ve "o şeye nasıl ulaşırım" sorularıyla meşguller. bu insanlar birbirlerinden nefret eden, kendilerine ve etrafa zararlı, fakat tüm bunlar yaşanırken kendilerini aile kurumunun yüce temsilcileri olarak gören garip varlıklar.

işin kötüsü, bu iş böyle devam edecek gibi. bu gerçekleri birisinin suratına söylerseniz anında sizi aile, toplum, sevgi düşmanı, vatan haini, bölücü, duygusuz, enemy of the state ilan ederler. zira hayatlarını üzerlerine kurdukları değerler bütünü o kadar sahte ki herkes inanıyormuş gibi yapmak zorunda. birisi doğruları söylemeye başladığı an tüm düzen çatırdamaya başlıyor.

Alıntıdır..