[dae]

2000'lerin başında tanışmaların yalnızca %5’i online platformlarda gerçekleşirken, bugün bu oran %60’ı aşıyor. Peki bu büyük değişim ilişkileri gerçekten daha mı kolay hale getirdi, yoksa her şeyi daha mı karmaşıklaştırdı?


Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


1. herkes cinsellik için orada değil
yapılan araştırmalara göre "sadece cinsellik için buradayım" diye kullanıcıların oranı ortalama %20 civarı. yaşa göre değişmekle birlikte "sadece ciddi ilişki yaşamak için buradayım" diyenler ise ortalamada %41


2. insanlar, özellikle kadınlar bu uygulamalara çok güvenmiyorlar
erkeklerin yaklaşık %69'u bu uygulamaları görece güvenli bulurken kadınların %52'si dating uygulamalarına güveniyor.


3. net pozitif deneyim yaşayanlar azınlıkta
kullanıcıların %41'i görece pozitif bir deneyim yaşadığını belirtmiş. kalan kısmın önemli bölümü arada kalanlar (ne pozitif, ne negatif %27) ve totalde negatif deneyim yaşayanlar.


4. online dating ezici bir şekilde insanların tanıştığı yer
çok değil 25 yıl önce, 2000 yılında insanlar %96 gibi bir oranla yüz yüze tanışıyorlarmış (%27.5 arkadaşlar, %15 iş arkadaşları, %11 aile...), online %5 bile değil. 2024 için ise online %60,7... bundan sonraki ilk mecra hala arkadaşlar ve payı %13,8


veriler gösteriyor ki online dating, genel olarak dating anlayışını çok sert ve çok hızlı bir şekilde değiştirmiş
belli ki bunu da çok iyi bir şekilde yapmamış. yani yenilikler ne çok başarılı, ne de bunlara güveniliyor.

dating platformlarında genel bir insan bolluğu söz konusu olsa bile, insanların kendilerini ifade edebilecekleri araçlar (birkaç profil fotoğrafı, belki birkaç satır yazı) sınırlı olduğu için bunların birbirine benzemesi kaçınılmaz. haliyle bir profilden diğerine çok fark yok. bu da ilişkiye başlama dinamiğinin kabaca rastlantıya indirgenmesi demek: hemen hepsi aynı gibi gözüken adaylara "olur, bu da olur, bu da olur, bu da olur..." diye onay verip onların da benzer rastlantısal süreç sonucunda sizin profiliniz için aynısını demesini beklemek...

ancak süreç bu noktadan sonra da daha iyiye gitmiyor. biriyle eşleştik diyelim, bu noktaya kadar yaptığımız tüm yatırım herhangi bir kişiyle eşleşmek üzerineydi, özel olarak şu anda eşleştiğimiz kişiyle tanışmak değil. bu noktada sürecin dinamikleri daha da saçma bir yere gidiyor:

1- karşı tarafa dair sahip olduğumuz tüm bilgiler onun profilinden ve bize söylediklerinden, belki sosyal medya hesabında gördüklerimizden ibaret. bunlara güvenmemizi gerektirecek bir sebep bulmamız zor.

2- eşleştiğimiz kişiyle uygulamaya kayıt olma amacımızı (arkadaşlık, ilişki, seks) gerçekleştirip gerçekleştiremeyeceğimize dair bu aşamada bir fikrimiz yok. haliyle süreç devam ediyor: başkalarıyla hala eşleşmeye çalışıyor, eşleşiyor ve konuşuyoruz. karşı tarafın da aynısını yaptığını varsayıyoruz.


geleneksel mecralar bize daha az sayıda insan sunuyor ama bu insanlara dair daha fazla bilgi sahibiyiz
her şeyden önce bu insanlar bizim sosyal çevremizin bir parçası; eğitim seviyesi, hayata bakış, sosyoekonomik statü vb. konularda bize yakın olmaları daha olası. diğer yandan bu insanlara dair edindiğimiz bilgilerin doğruluğuna neredeyse ilk andan eminiz ya da görece daha kolay bir şekilde bu verileri doğrulayabiliyoruz.

bir de, ne kadar avantaj ya da dezavantaj olduğu tartışılır, geleneksel mecralarda başlayan ilişkiler barındırdıkları kısıtlar nedeniyle daha fazla özveri istiyorlar; zira karşıdaki insan genelde çevremizden biri, ortak arkadaşlarımız var, yüz yüze bakıyoruz; yani ona belli bir saygı göstermemiz lazım. onunla görüşmek için zaman ve para harcıyoruz, sürecin en başından itibaren de belli bir duygusal yatırım var. tüm bu kısıtlar nedeniyle bu süreci isteseniz de yüzlerce insanla art arda yaşayamazsınız. haliyle sürece yatırım yaptıkça ve zaman geçtikçe bir nevi "sunk cost fallacy" oluşuyor; onca duygusal ve fiziksel emek harcadığınız ilişkiye devam etme eğiliminde oluyoruz. bu da çeşitli sorunları çözmek için özveri göstermemiz, çeşitli kusurları gözardı etmemiz yani nihayetinde bir arada kalma iradesi göstermemiz demek.

dating uygulamaları bu dinamiği bozuyor. karşı taraf eşleştiğimiz insanlardan herhangi biri. biz biriyle eşleşmeye yatırım yaptık, eşleştiğimiz kişiye değil. haliyle eşleştiğimiz kişinin herhangi bir kusuruna katlanmak, yanlış anlamaları düzeltmek, herhangi bir sorunu çözmek ya da en basitinden karşı tarafı olduğu gibi kabul etmek için çaba sarfetmek gereksiz enerji kaybı zira sistem "bundan çok daha iyisi bir profil uzakta olabilir" illüzyonu yarattığı için o sohbeti olduğu yerde bırakıp yeni eşleşmeler kovalamak çok daha verimli gözüküyor.

Alıntıdır..