IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Hangi duyguya ağzını dayayıp içiyorsun,
hangi şehvete yataklık ediyorsun sevgilim bilmiyorum,
ama ben artık üşümüyorum.
Burası tüyler ürpertecek kadar soğuk,
kimse konuşmuyor,
herkes sağır,
dilsiz..
hatta ağızlarını bıçak bile açmıyor.
Varlar ama yok gibiler,
sensiz bir kentin morgunda
bende şimdi herkes gibiyim sevgilim.

Bazen sessiz oluyor burası,
bazende çok gürültülü.
Gelenler gidenler oluyor,
tek çöplük kirbit kutusu düşün,
sanki sürekli birisi sigara yakıyor,
kutumuzda sürekli rahatsız ediliyoruz.
Hep bir ağızdan şikayetçi olmak istiyoruz
ama çenemizi bağladılar..

Üşümüyorum ama tenimi hissetmiyorum,
kalbimde kalan kırıntılarının sıcaklığı
bir buhar gibi yükseliyor çekmecemde.
Buğulanan düşlerime ismini çiziyorum,
ve altına günlük düşüyorum...

Annemi özlüyorum burda en çok,
sahipsiz gömülmek istemiyorum ben.
Otopsimdende haber yok,
kimse neden öldüğümü bilmiyor,
bir kaç güne defnederler beni,
defolup giderim kimsesiz.

Annem geldi açtı baktı sanki tanımıyorum dedi, gitti.
sensizliğin peydahladığı bu hayat
beni o denli değiştirmiş sevgilim.
"-Anne.. Anne.." dedim sesimin çıkmadığını duydum!
Bir çıksa sesim göz kapaklarımı kaldır diyecektim..

Gözlerimi nerde görse tanırdı o..

artık hayata karşı platonik olmaktan sıkıldım
ne yaptımsa hayata kendimi sevdiremedim.

Senden sonra uykularımda hep böyleydim,
içimde bir morg havası oldu.

Anlayacağın sensiz;
otopsi sonucunu bekleyen,
kimliği tespit edilememiş bir ölünün yalnızlığına eşdeğerdim