[Frozen]

Korkuyordum;

Birileri geceyi simsiyaha boyamış sanki.
Yolumu aydınlatan tek şey ‘Ay’.
Yürüyorum usulca, hani ıssız tarlaların geceleri olur ya.
Tedirgin bir halde yürüyorum,
Kendi ayak sesimden başka bir şey yok yoluma eşlik eden.
Ağustos böceklerinin cırcır senfonisini saymazsak.
Kim bilir neler konuşuyorlar aralarında.
Onlar konuştukça geriliyorum, sanki bir korku filminin tam ortasındayım.
Mısırların arasından eli baltalı katil çıkacak sanki.
Ve yüzümün ortasına indirecek elinde ki kanlı baltayı.



Özlüyordum;

Günlerdir yoksun ortalarda.
Sadece hissettiğimle yaşayabiliyorum seni.
Aza kanaat eden dervişler gibi.
Hayallerin yetiyor ama stoklar tükenmek üzere, kilerden tıkırtılar geliyor.
Üstü başı kir içinde, kabaca bir garson yanaşıyor yanıma.
Her dakikam öğün olmuş.
Mönüm fazla geniş değil, zengin kesimlerim de içim içimi yiyor her masada.
Fakir kesimlerimde kemiriyorlar içimi zenginlerden arta kalanlarla.

Ve son perdem;

Çıktığım ve çıkacağım yokuşlar nasıl sarp bir bilsen
Efkâr bulutu gölgeliyor güneşimi.
Dizlerim paramparça, ha gayret diyorum dayanmaya çalışıyorum.
Her gayretimi hayretler içinde izliyorum kendimden sık sık uzaklaşıp.
Bazen acıyarak gülümsüyorum, var gücümle fısıldıyorum; "deli oğlan"...
Seni diliyorum artık gecelerde
Artık bencilleştim mi ne?