Bir düş-Bir umut-Bir son..
 

Kaderimize yazılan acı bir öykünün kahramanı olmaktı…
Kimsesizlik bitip tükenmekti öksüz akşamlarda…
Sensizlik boğuşmaktı dinmeyen fırtınalarda…
Sevmek yalan olduğunu bile bile gerçeklerine inanmaktı…
Yokluğun geceleri hasret kalmaktı uykulara….
Yaşanmayan günler şimdi kilitli kapıların ardında…
Delilik karla kaplı yollarda ayak izlerini aramaktı…
Kabullenişim, yetim bir çocuğun boyun büküşüydü hayata…
Vazgeçmeye iten sebepler tek çıkar yoldu yalnızlığımda
Sevda, düşlerin sınırsız, sevginin biçimsiz olmasıydı…
Buruk bir acı gibi kalakaldım karanlıklarda…
Amatör yalanlarının arasında bir ışık aradım umutla...
Sen kaderime yazılan acı öykünün kahramanı…
Sen yalanların içinde en büyük yalancı…
Sevmek yarı ölmekse ben diğer yarımı kaybettim
Umut değilse dökülen dudaklarından ben bunu hiç haketmedim
Biliyorum senin için herşeyim…
Aslında sahte gerçeklerin arasında sadece sözlerde yaşayan bir hiçim
Kendimden vazgeçtim senin için
Kendi doğrularımı unuttum…
Belki bir düş belki bir umuttum…
Şair der ki;
“Gerçekler yalanların ardında kalmamalıydı.Ne olurdu ışığım kararmasaydı…”