Sen ölmeyi bilirmisin?
 

Kıyısındaöfkenin ve karanlığın sonsuzluğundaölümle öpüşmeyi bekleyen bir ben vardı.



biliyorum önce bedenim ürperecek senin elin değdiğinde ..sonra gözlerin gözlerimle buluşacak ve kalbime hükmedecek..ve gerçek saf olan sevgiyi aşkı tadacağım senin dudaklarında..

Aslında bütün hayatım boyunca gerçekleşmemesi gereken tek bir an
vardı..gözlerine baktığım o an ..Sen benliğimi kavrayıp eline geçirdin o anda..
Ve bütün kazananlar gibi terkettin.

O gün yitik hayallerimi mavi gözyaşlarımla ıslatmayı öğrendim.
O günden sonra hep ağladık ben kalbim ve gözlerim.. ilk ve son ağlayışımdı ilk ve son tadışımdı gözyaşlarımı...ve gözlerm alışık değildi böyle sellere..

bilmem kaçıncı defa
kaybolurken güneş
yine sensizlik üzerine
simsiyah gece çöker
katrankarası odama hüzünle
her köşede
her ayak sesinde
bir umut belirirde gönlümde
o da son bulur sokağın köşesinde
ile başlayıp
şimdi
kopmuş kollarıyla savaş meydanında
kalmış ölümü bekleyen
bir asker gibiyim
son nefes alışlarım bunlar
son kez başkaldırışım hayata
bir kutu ilaç çare olacak acılarıma
adın gelecek dilime
boğuşurken azraille son nefesimde
ve bir cümle açıklayacak herşeyi
ne sen nede hayat anlayamadınız beni


Geride kalan tek şey huzura eren ölümle sevişen ve aşkı yakalayan bir ruhun gözyaşları..
Neyseki bir insanı bulabilecek en güzel ölüm beni bulmuştu ... senin hayalinle ölmek....

Sen yaramı kanatan adam ... ölmeyi bilirmisin..??