Sakin üzüLme...
 

Sakın üzülme suskunum diye.

Ben sessizliğimde de kulaklarımı tıkıyorum

Söküklerini dikiyorum gecenin.

Ay ile yıldızları birleştiriyorum, Gök ile güneşi,

martılar ile denizi, güzel ile çirkini...

Yaşam ile ölüm arasındaki bu maratonun

Son finalini koşuyorum nefes nefese

Sen üzülme ara sıra ağlıyorum diye.

Bana üzülme senin baharın kışından daha hoyrat.

Ben baharsız da yaşarım...

Adına yazdığım tüm şiirleri fırlatıp attım da denize.

O canımı yaktı biraz.... Yoksa iyiyim ben.

Kızma bana gecenin karanlığına takılıp kaldım diye

Merak etme; güneş bana da doğacak Beni de yakacak,

Içimi yeniden ısıtacak Denizin tuzu tenimi kavuracak

Hiç giyilmemiş bir elbise gibi.

Örttüm üstüne düşlerimi ben yenildim yokluğun da karakışlara.

Tensel değil Tinsel yaşıyorum.

Gelmek istersen yeniden gönül kapım açılacak.

Ya artık dokun yüreğime.

Ya da çek git umarsızca...