aşkı sürdüm göğsüme
 

aşkı sürdüm göğsüme

soğuk ve yağmurlu şarkılar süzülsün mü ?
santa claus bacaları yoklamadan


bak acıyor yüreğim dokunma yalnızlığıma...


yolladığın her şarkıyı anı defterimde kuruttum ben
emanetin sayıp...
her açtığımda sayfalarından dökülüyor
kızıla dönmüş notalar...


paramparça ömrümün çıraları bu kalanlar...



nasılsın ve kendine iyi bak’ tan ibaret
sevişmeler sıçramış fırçandan
çizdiğin ve fırlatıp attığın düşlerin
çarptığı yerde
soyunuyor her renk siyaha


tutuşması bir an/a kaldı


bir tek gri alınmıyor kavgalara
bakışlarının rengine vurgun belli ki...

soğuk ve homojen geceler sürmüşsem göğsüme
sabaha kokusuyla uyanıp
kapımızı çalan rüzgara değdirmeli

aşk köşe bucak saklanır sanma
karnında taşıdığı senin kinin
doğurup yazdırmadan üstüne
gitmeyecek say ki...


her alevi can alsın bensiz nefeslerinden



karanlığa sardım ıslak tütünlerimi
çektim sandım bu sefer...
bir yaprak titredi garip çığlığına
matemi yırttı dalından

sen bitirdiğinde sana ait olanı
bozma niyetini
alnımda karalanmış bir yangının
kazasıdır olanlar

can alıcı yerine geldiğinde bu hikayenin kendini azrail sanmandan belli
oysa tükenen her nefese yetişen bir can kurtaran varmış...

aşkı sürdüm göğsüme
yürüdükçe siniyor kokusu her yere