IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Kalmadı benden.
Bir sohbet havasında sessizce Tanrı’ya.
Orada kumlar deniz
Orada denizler güneş.
Kıyı şeridiyse boş.
Aslında benden eser yok.

Öyle anlar ki
Sessizlik saplantıyla konuşur.
Kendi odana dolan rüzgârdır.
İçeride iki delidir aşk.
O’nun ve benim arasında.

Öyle sevmek ki O’nu
Benden kalmadı ki…
Anlatacak ben yok.
Sığınacak ilimse hiç yok.
Nokta olmuşsun hayatın virgülünü kesmişsin.
Kalmamış ego sen senden ayrılmışçasına.
O’nun içinde
O’nun güzelliğinde
Hatta O’nun kötülüğünde.

Nasıldır
Ruhumu şarkıya boğan sesi.
Bir duysanız
Yedi notanın kalbinde on iki şahlar.
Düzenleyen dinleyen iman ötesi limanlar.
Dinle olmaz bu
Hele ki sevmemekle…

Lakin kayığımı çekmişim
O’nun denizine.
Gittiğim deniz de değil.
Vardığım nokta ben de değil.
Yanmak yakılmak çaresizlikte derman.
Bana bela verdikçe
Sonrasındaki mucizede
İyi ki yaşatmışsın diyebilmek.
İnsanların O’na küfrettiği yerde
O’nunla O olabilmek.

İnsanız
İnsansızlığın içinde.
Belki bir hiç belki de saplanmışız.
Umudu kesmiş bir yerden yıkılmış.
Ya da nefes içinde ölmüş.
Ama korkma çocuk!
Tutun kendine keşfedebildiğin kadar.
Öyle bir an gelir ki
Göğüs denen kafeste özgür kuşlar.
Kanatlanır da seni yangına taşır.
Gidersin oraya günahınla.
Cismin ismin sıfatın madden.
Anan baban dostlar
Olmuştur tüm insanlar.
Tüm insanlarsa sendekine.
Hatta delirmiş bir halde
Tüm bunlardan öteye…

Öyle öte ki
Kalmaz artık geçmiş.
Lakin gelecek de yok.
Her baktığını sonsuzluğa betimlercesine derin.
Yüzeyde gezinirken bile deliliğinden.
Rüyanda bile uykusuz hakikatinden.
En önemlisi
Sana verdiği sonsuz sevgiden…