[ELa__]

Boş odalar gibiydi gözleri. Kirpiklerine çarpan seslerin geri dönüşü çok hırçın oluyordu her seferinde bu yüzden. Kimsenin bilmediği ülkelerin bilinmezliklerini saklıyordu avuç içlerinde. Aşık olmayı bilmeyişini kapatıyordu pürüzlü teni. Özünde iyi bir adamdı o. Her yeni güne dün gibi başlıyorum. Bu yüzden her gece cezalandırıyor beni şarkılar.

-Aynı şarkılara ağlıyor olmanız sizi aşık yapmıyor kabullenin.

En sessiz anlarında öyle çok konuşurdu ki kelimeleri ağzından cinayet işler gibi çıkarır hep aynı yere fırlatırdı. Pasaklı adamların en kötü yanı ne biliyor musunuz? Onlar öyle bir gider kitoparlayamazsınız. Dağılan saç tellerinizin gördükçe öğüren kedilerin tüy yumaklarını gördükçe yüzünü buruşturan mendebur insanlara dönüşürsünüz.

-Gidişine üzülüyor olmanız sizi aşık yapmıyor kabullenin.

Beni düşünmüyordu. Biliyordu çünkü başkasını sevebilecek kadar kendime gelmemiştim gidişinin ardından. Beni sevmediği zamanları onu sevdiğimi bilerek yaşamanın savurganlığı vardı ellerinde.

-Onunla yaşıyormuş gibi yapıyor olmanız sizi aşık yapmıyor kabullenin.

Bak dedi sessizce. Baktım. Söyleyeceği her neyse çok mühim olması ya da olmaması umurumda değildi. Bir şeyleri anlatmaya çalışıyordu ve ben umarsızca bakıyordum. Bak demiştibaktım. Dudaklarının kıvrımlarını derinlemesine ezberledim onu seviyordum. Bu iyi değildi.

-Onu seviyor olmanız sizi aşık yapmıyor kabullenin.

Henüz adını bilmediğim bir adam olduğu zamanları özlüyorum. Hiç tanışmadığımız ve asla aynı odada uyanmadığımız zamanlar bunlar. Birlikte geçirilen vıcık vıcık zamanların henüz durgun bir deniz dalgası gibi yüreğimin gel-gitlerinde boğulduğu zamanlar. Yüreğim gel dedi gittin. Gittin çünkü sana yakışıyordu.


-Onu tanıyor olmanız sizi aşık yapmıyor kabullenin.

Ellerim hiç böyle titrememişti. İçmediğim ilaçların yan-etkisi tüm bunlar. Birden yok-oluyordun. Hem yoktun hem de varlığın tanımadığım kadınların bedeninde çürüyordu.

-Yokluğunun verdiği acı sizi aşık yapmıyor kabullenin.

Öylece durdum. Ağlamadım gülmedim hakaret etmedim iltifat etmedim yaşamadım. Sadece durdum sen gittikten sonra. Tüm hayalleri cebime doldurup tek tek denize attım. Anılarımızı en sevmediğin adama verdim. Ellerini bir fahişeye emanet ettim. Ve öylece durdum.



-Hiç olmamış gibi yaşamaya çalışıyor olmanız sizi aşık yapmıyor kabullenin.

Kelimeleri yan-yana getirdikçe gidiyordun. Kaç adım sonra bir kadının vücudunda soluklanırsın hesaplarken paranoyanın en iğrenç zamanlarını yaşıyorum. Umurunda olmayan şarkılar yüzünden soluyor tüm papatyalar. Papatyaları sevmiyorum sebebi sen değildin. Senin sebebin onları sevmiyor oluşum. Absürt bir girdap yüzünden kahvem soğuyor. Bu hoş değil.

-Her hücrenizin onu haykırıyor olması sizi aşık yapmıyor kabullenin.

O giderken bıraktığı

Yeter.

Neden?

Gitti çünkü.

O giderken bıraktığı tek şey yalnızlık mı dersin? Sensiz olmaktan daha iyi yalnız olmak. Çünkü sensiz olmanın tek yolu sendin. Seni sevmiyorum bunu biliyorsun. Seni sevmiştim bunu da biliyorsun. Bilmediğin tek şey gerçekten sevmeyi başarmak.

-Haykırmak istiyorsunuz biliyorum. Ama bu sizi aşık yapmıyor kabullenin.

Bir adam için çok zor çünkü bir kadının gözlerinde sabahlamak ve sadece o kadında uyuya-kalmak. Kalmak zor onlar için gitmek kolaydır çünkü. Gitmek herkes için kolaydır. Adamlarkolay olan her şeyi severler. Kadınları sevemezler çünkü zordur. Öyledir işte zordur.

-Cümlelere eziyet ediyor olmanız sizi aşık yapmıyor kabullenin.

Sen yaşamanın ne deme

Kabullen.

Neyi?

Yazmakla olmuyor.

Ne?

Dönmüyor geri.

Oysa ben gitmesi için yazıyorum.

Kendinle konuşuyorsun farkında değil misin?

-Kendinizle konuşuyor olmanız sizi aşık yapmaz kabullenin.