IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Çok özledim seni adam..
Seneler hızla geçip gidiyor ömrümüzden ama ben hala bırakıldığım bankta kaldım sanki. Hiç zaman geçmedi , sen hiç gitmedin. Sanki hala bana ait gibisin.. Üşüsem kıyamayıp kollarına saracak gibisin.. Bugün bir başka özledim seni adam. Hani burnumun direği sızladı derler ya öyle bir özlemdi , yaktı geçti.. Ayrılanları anlamazdık , birbirine aşık iki insan sonradan nasıl düşman kesilir algılayamazdık peki n’oldu da anlayamadığımız insanlardan olduk ? Ne oldu da senle hiç tanışmamış iki yabancı olduk. Ne oldu sevgilim söyle? Ne oldu da bir köşe başında denk gelmekten , göz göze gelmekten korkar olduk..
“Artık ağlamayacaksın sevgilim.” demiştin , hatırlıyor musun? Sonsuza dek mutlu olacağımızı sanmıştım bu cümleden sonra.. Hep yanımda olacağını , hayata karşı hep gülümseyeceğimizi düşünmüştüm. Sarsılsakta yıkılmayız diye düşünmüştüm. Biz olduğumuz gibi hep biz kalacağız sanmıştım , hep sanmıştım. Meğer ben hep ağlamayacakmışım ardından. Ağlamaktan tükenecekmiş gözyaşlarım , ağlamaktan kurayacakmışım da daha ağlamaya mecalim kalmayacakmış… Evet , artık ağlamıyorum sevdiğim. Biraz buruk ama daha güçlüyüm.
Böyle yazmama bakma geri dönmeni ne bekliyorum ne de istiyorum. Evet her şeyden çok özledim ama biliyorum dönsen de yapamayız artık. Biz ne olursa olsun birbirine uyan iki parça değiliz. Biz aslında hiç biz olmamışız hep yarım kalmışız. Şimdi dönsen de tamamlayamayacağın kadar derin aramızdaki uçurum.
Bana çok şey öğrettin adam. Azımsanmayacak kadar çok.. Bugün bu kadar güçlüysem bu hayatın nasıl bir pislik olduğunu bana öğrettiğin içindir. Kendine iyi bak olur mu güzel gözlü adam?
Claudia.