[Amelia]

Bugün yine sensiz bir güne merhaba diyerek uyandım
Elimi attım, ama sana dokunamadım, yine seni yanımda bulamadım
Oysa kaç yıl olmuştu ki gideli sen, ben diyeyim 5, sende 6 sene
Uzun bir zaman değil mi 5 sene, oysa nedense ben bunu hiç fark edemedim bile
İster alışmak de, ister sevgi de, ben bunun tarifini bile bilmiyorum içimde

Sanıyorsun ki sen, gidince unutulur her şey, beni de unutursun, sanıyorsun ki alışırım
İnan unutmak dediğin kadar kolay olsaydı, bunu zaten yapmıştım
Çünkü artık bende unutmak istiyorum seni
Her sabah uyandığımda ellerimin seni aramasından usandım
Boş odalara adını haykırmaktan da usandım
Beraber oturduğumuz kahvaltı sofrasında çayımı yalnız karıştırmaktan da…

Ne olmuş ki gittiysen, sanki bu ülkede böyle çekip giden yalnız sensin
Bunun sorumlusu ben değilim ki, sana her zaman dememiş miydim ben
Çok uyardım seni, sen hep kendi bildiğini yapardın hatırlarsan
Ne vardı ki o kadar hızlı gidecek, neden yaptın ki bunu bize

Eve vardığımda hâlbuki o kadar heyecanlıydım ki,
Üzerimi bile değiştirmeden mutfağa girmiştim
Hani şu çok sevdiğin sigara böreği vardı ya, onu bile yapmıştım oysa
Sofrayı hazırlamış, masaya iki mum koymuştum birde
Hediyeni ise günler öncesinden almıştım
Hani bana birkaç gün önce demiştin ya ne var o poşette diye
Ben sana iş dosyaları var demiştim ya, iş dosyası falan değildi onlar
Sana aldığım altın gerdanlık vardı içinde

Ben her şeyi hazırlamış seni bekliyordum o gece
Evliliğimizin birinci yıldönümüydü bu, nasıl unutabilirdim ki
Ama bir anda bir telefon gelmişti, arayan arkadaşın Şule’ydi
Kaza yaptı Nermin dediğinde bana, öylece donup kalmıştım masada
Ağzımı açıp nerede bile diyememiştim, o an bir yaş boşaldı gözümden
Ağlamak değildi bu, bir seldi sanki

Kaza yerine geldiğimde gördüklerime inanamamıştım
Aşırı hız yaptığını söylemişti polisler, araç hurdaya dönmüştü
Aracın içinden sarkan kolunu gördüğümde, ölecek gibi hissettim kendimi
Ne düşüneceğimi, ne yapacağımı bilemedim, sen, gitmiştin…

Beni en çok üzen ne oldu biliyor musun?
O gece arabanın içinden buruş buruş olmuş bir hediye paketi bulmuşlar
Ve içinde de kandan rengi kırmızıya dönmüş bir gömlek
O gömleği ilk gördüğümde, hiçbir şey yapamamak varya..
işte o çaresizlik o an ölümden bin beterdi

Ardadan bir hafta geçince Şule bana dedi ki
Aslında o gece mesaiye kalman gerekiyormuş,
Ve sen o gün öğle yemeğine bile gitmemiş, bütün gün çalışarak işleri bitirmişsin
Sırf akşam evde olabilmek için, ilk evlilik yıldönümümüzde benle olabilmek için

5 yıl mı oldu yoksa 6 yıl mı bilmiyorum, saymıyorum da zaten
O günden sonra yaşamaksa bu, yaşadım evet
Ama inan kolay olmadı, her sabah uyandığımda karşımda duran suretin karşıladı beni
Bense sana elimi uzatıp dokunamadım bile
Bir yıldı, sadece bir yıl olmuş evleneli
Kim bilebilirdi ki, hayatımın en mutlu gününde, en çok üzüleceğimi

Hani usandım diyordum ya sözlerimin başında
Aslında doğru usandım, ama sensizlikten, yanımda olamayışına usandım
Geçen her saniyede eriyorum yavaş yavaş
Dermanım kaldı mı sanıyorsun konuşacak
Yine sensiz bir güne uyandığım bu günün gecesinde
Karşılayacak beni yine, sensiz bir gece

Affet beni sevgilim, sensiz bu dünyada yaşıyorum diye
Affet beni, Azrail çalmadı kapımı bugün de
Ve ben bugün ölmedim yine…

Muhammet Yürük