Aşkı bitiren mesafeler değil bahanelerdir
 

Daha önce de söylemiştim sana
Ben seni kocaman bir yürekle sevdim
Gözlerim değil yüreğimdi seni gören
Sen damarlarımdaki kana karışıp geldin oturdun yüreğime
Bir başkayerde olamazdın zaten
Sen benim en değerli yerimde yüreğimde olmalıydın orada kalmalıydın
Aşklara ev sahipliği yapan bu yürek ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni
Herhangi bir konuk değildin artık Bu yüzden
ne ağırlama faslı vardı ne de uğurlama
O yüreğin gerçek sahibiydin
Şimdi sonbahar kışdayız ya...
Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle
Sen bana baharla geldin çiçek çiçek açtın yüreğimde
Gökkuşağı zayıf kaldı senin renklerin karşısında
Taze bir yaprak gibi yeşildin
Açelyaydın pembeliğinle
Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün
Kırmızıydın bir ateş gibi...Ve maviydin...
En çok bu renkle anmayı sevdim seni
Denize tutkundum denizi sensiz seni de denizsiz düşünemedim
Seni severken dünyayı da sevdim ben insanları da...
Kendime bile dar gelirken içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık
En kızgın en tahammülsüz olduğum anlarda bile seni düşünmek yetti bana
İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı güldüm.
Beni öylesine güldüren senin sevgindi...
Ve ben kaygısız içten gülüşün ne demek olduğunu
nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle...

İyimisin diye sorma bana hiç iyi değilim
Ne yatabiliyorum ne de uyku tutuyor
Yalanmı söyleyeyim bu yaştan sonra
Yaptıkların canımı fena acıtıyor yakıyor...

Ben ne yapmıştımki sana neydi günahım
Bak ne hale soktun kırıldı kolum kanadım
Yaşamaya kalmadı mecalim, bitti takatim
Bilmemki neydi benimle bitmeyen hesabın...


SEVDİM Be!
Günah gibi boynuma dolansan da SEVDİM
Nefesime kilometrelerce uzakta olsan da Bitmedin!
Ölüme eşdeğer acılar doğursan da içimde
SENDEN ve SEVDAN`dan VAZGEÇEMEDİM...!
Sadece "SEVDİM''

Bazen hiç beklemediğiniz insanlar size öyle kötü günler yaşatırki bırakın bunu bana nasıl yapar diye düşünmeyi hayatta kalıp yaşadığınıza bile şaşarsınız...
Ne söylesem boş ne söylesem anlatamam artık iyisi susayım bitireyim Hikayemi...
Her zaman bir umut vardır ve her zaman bir umut bizi yaşamaya mecbur bırakır... bir umuttur yaşamak...

[özgün]