Dört Yaş Sendromu
 

Yetişkinler gibi çocuklar da bazı yaşlarında sendromlar yaşar. Sendrom; birbiriyle alakası olmadığı düşünülen birtakım davranış veya duyguların, aynı zaman diliminde bir arada bulunup oluşturduğu durumdur. İşte bu bulgular 4 yaşındaki çocuklarda görüldüğünde bu duruma, ''4 yaş sendromu'' denir.
Biz yetişkinler çocuklara, hassas dönemlerde nasıl davranacağımızı pek bilemeyiz. O halde, 4 yaş sendromunun belirtileri nelerdir ve 4 yaş sendromu yaşayan çocuğa nasıl davranılmalıdır, bunlara değinmek gerekir.

Öncelikle, 4 yaşındaki bir çocuğun özelliklerinden bahsedecek olursak; öğrenmeye çok açıktır, meraklıdır ve sürekli soru sorar, hayal gücü gelişmiştir, mizah yeteneği ortaya çıkmaya başlamıştır, karmaşık cümleler kurarak şaşırtır ve birtakım kavramları öğrenmiştir.

4 yaş sendromunun en belirgin bulgusu; çocukların henüz anlamını tam olarak algılamamış olmasına rağmen, her şeye rahatlıkla ''hayır'' cevabını veriyor olmaları ve hiçbir fikri veya öneriyi kabul etmemeleridir. Hayır cevabı veren çocuk dolayısıyla sürekli uyum sorunu yaşamaktadır. Genellikle ben merkezci olurlar ve bunun getirdiği bir sorun vardır ki, o da inatçılıktır. Aynı zamanda bu dönemde çocuklar kendi cinsel kimliklerini tanımaya başlarlar. Kendi cinsiyle çok iyi anlaşamayabilir. Karşı cinsle ise yakınlık kurar ve tanımaya çalışır. Bunlar yüzünden rekabet ve kıyaslama duyguları ortaya çıkar. Toplumsal kuralları gözlemler ve anlamaya çalışır. Bu yüzden çok meraklıdırlar, her şeye karışmak isterler.

4 yaş sendromu yaşayan çocuğa nasıl davranılmalıdır? Öncelikle sendromları aşmak için bu dönemler problem olarak görülmemelidir. Çocuk, 4 yaş sendromu yaşarken ebeveynlerinin tahammül sınırlarını zorluyor olabilir. Çocuk yetiştirmek, çocuğun her yaşında zor olduğu gibi 4. yaşta da oldukça zordur. Fakat ebeveynler bu durumu ne kadar pozitife çevirmeye yönelik davranışlarda bulunurlarsa 4 yaş sendromu o kadar kolay atlatılır. Öfke patlamalarının önüne geçebilmek ve sakin kalabilmeyi sağlamak gerekir. Çocuğa katı kurallar uygulamak, kıyaslamalar ve cezalar gibi çocuğu daha çok hırçınlaştıracak davranışlar onun kaygılanmasına ve takıntılı bir bireye dönüşmesine sebep olacaktır. İyi bir ebeveyn olabilmek için çocuğa yol arkadaşlığı etmek, anlayışlı davranmak ve onun davranışlarını sürekli negatif yönde eleştirmemek gerekir.

Alıntı