[Lcia]

yoksun, yine varlığım sürünüyor
sensizliğim bilinmiyor
sen gittin gideli ellerim hep titriyor
kalbim bu acıyı saklıyor

yıllar sonra bile hiç kimseye söyleyemedim
bu sevdayı kalbime gömdüm ve sen öldün
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor
yastayım hiç kimse bilmiyor

seni son gördüğüm yerde yıllar sonra
o gün geldi yine aklıma
bu kez bir elimde kızım içimde fırtına
göçüp gittigin o yol da

sen varmışsın gibi her gece ışığı kapatmadım
gel gör ki ben hala yokluğuna alışamadım
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor
yastayım hiç kimse bilmiyor

çok zor o kadar yıl sonra itiraf etmek
bu aşkı bertaraf etmek
bu kez sana söyleyecek ne çok sey vardı
isterdim bak unutmadım demek

yıllar sonra bile hiç kimseye söyleyemedim
bu sevdayı kalbime gömdüm ve sen öldün
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor
yastayım hiç kimse bilmiyor

bugün doğum günün yanında değilim
bu yüzden hiç iyi değilim
yaşlandım artık bıraktığın gibi değilim
üstelik bir kızım var evliyim

yıllar sonra bile hiç kimseye söyleyemedim
bu sevdayı kalbime gömdüm ve sen öldün
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor
yastayım hiç kimse bilmiyor

sen varmışsın gibi her gece ışığı kapatmadım
hastayım hiç kimse bilmiyor...