Medet Allah’ım medet!

Rabbimiz yüce Mevla,
İsteğimi etme ret!
Ömür geçer isyanla,
Medet Allah’ım medet!

Çaresize lütfunla,
Fukaraya fazlınla,
Günahkâra affınla,
Medet Allah’ım medet!

Âşıklara canansın,
Dertlilere dermansın,
Sultanlara sultansın,
Medet Allah’ım medet!

Yalnız senden istenir,
Başka kime gidilir?
Her iyilik sendendir,
Medet Allah’ım medet!

Günaha gufran sende,
Hoca’ya derman sende,
Lütuf ve ihsan sende,
Medet Allah’ım medet!

Aşk ateşi

Aşk ateşi ki,
Durmadan yanar,
Maşuktan gayri,
Ne varsa yakar.

Ölür mâsiva,
lâ kılıcıyla,
Lâ denilince,
Başka ne kala.

Orada kalır,
Yalnız illallah,
Düşüp ortaklar,
Ateşte yana.

Kelimeler:

Maşuk: Âşık olunan
Mâsiva: Allahü teâlâdan gayri her şey

Nakkaşı bulduk

Gelip beka baharından,
Bu fenada kışı bulduk,
Atomlardan Arş’a kadar,
Şaşılacak işi bulduk.

Bıktık gurbet âleminden,
Şaşkın şaşkın dolaşırken,
Hasta ruha hayat veren,
Tesirli bakışı bulduk.

Her bir sözü gerçeklerden
Haber verir âşıklara,
Şükür, hayret diyarına,
Varan bir akışı bulduk.

Ne kelâm o, ne bakış o,
Aklın üstü bir varlık o,
Onun ayak tozlarını,
Kalb derdine aşı bulduk.

Maddeleri inceleyip,
Bir bir temaşa eyledik,
Hepsini aynı mimarın,
Düzgün bir yapışı bulduk.

Attık her şeyi aradan,
Temizlendik mâsivâdan,
Eserlerin nakışından,
Çok şükür Nakkâşı bulduk.

Kelimeler:

Beka: Beka-billah, daima Allahü teâlâyı hatırlama hâlinde olma
Fena: Fena-fillah, Allahü teâlâdan başka her şeyi unutmak, mahlûkların sevgi ve düşüncesini gönülden çıkarmak
Temaşa: Severek bakmak, incelemek
Mâsivâ: Allahü teâlâdan başka her şey
Nakkaş: Nakışları yapan, eserleri meydana getiren rabbimiz

Dağların

Kış günleri gidip, bahar gelince,
Açılır gafletten, gözü dağların...
Her taraf süslenir, gonca güllerle,
Geçmez bülbüllere, nazı dağların...

Gece gündüz, tesbihledir işleri,
Allah diye söyler, daim kuşları.
Göklere uzanmış, sanki başları,
Dua kıblesine, yüzü dağların…

Kudretten, hepsine, hulle biçilir,
Hak rahmeti, üstlerine saçılır.
Türlü türlü, çiçekleri açılır,
Sanki birer cennet, yazı dağların...

Bakıp doyulmaz, yeşil alanlara,
Hidayetler olur, Hak’tan onlara.
Esen yeli, safa verir canlara,
Misk-ü amber kokar, tozu dağların...

Bir yanda, zambaklar, bir yanda lâle,
Irmakları benzer, âb-ı zülâle.
(Sebbe-ha) mânâsı, geliyor dile,
Şükür Hakka, dâim sözü dağların...

Kelimeler:

Hulle: Cennet elbisesi
Âb-ı zülâl= Berrak su
Sebba-ha: Alâ suresinin (Yaratıp düzene koyan, takdir edip yol gösteren, [topraktan] yeşil otu çıkarıp, sonra da onu kapkara bir sel artığına çeviren yüce Rabbinin adını tesbih et) mealindeki âyetleri hatıra gelir

La ilahe illallah

Zikirlerin efdalı,
La ilahe illallah…
Kalbler için faydalı,
La ilahe illallah…
Bırakırsak gafleti,
Buluruz bereketi,
İmanlının nimeti,
La ilahe illallah...

Biraz düşün derinden,
Dönen yok seferinden,
Hiç düşürme dilinden,
La ilahe illallah...

Manası gayet yüce,
Lazım bütün ömrünce,
Söyle gündüz ve gece!
La ilahe illallah...

Yoldaş olur kabirde,
Deva olur her derde,
De hazarda seferde,
La ilahe illallah...

Yunus şu nizama bak!
Neler lütfediyor Hak,
Demelisin muhakkak!
La ilahe illallah...

Bu gönlüm

N’oldu bu gönlüm,
Soldu bu gönlüm,
Gamla kederle,
Doldu bu gönlüm.

Yandı bu gönlüm,
Kandı bu gönlüm,
Yanmakta derman,
Buldu bu gönlüm.

Gel artık uyan!
Hak aşkıyla yan,
Aşksız bulunmaz,
Dertlere derman.

Sanma divane!
Oldum pervane!
Aşk ateşine,
Yandı bu gönlüm.

Çok tez uyandı,
Hakka dayandı,
Aşkın rengine,
Varıp boyandı.

Hoş gör fakiri!
El fakr-u fahri,
Söylemedi mi?
Âlemler fahri.

Şu Hacı Bayram
Acaba kimdi?
Ediyor bayram,
Yâr ile şimdi.

Kelimeler:

Divane: Deli
Pervane: Işık etrafında dönen kelebekçik
El fakru fahri: Fakir olmakla iftihar ederim.
Fahr-i âlem: İnsanların kendisiyle övündüğü kimse, Resulullahefendimiz

O köy

Bir zaman bir köye vardım,
O köyü yapılır gördüm,
Ben de köy ile yapıldım,
Taş ve toprak arasında.

Köyden köye ok atarlar,
Gelir ciğere batarlar,
Ârif sözünü satarlar,
O köyümün pazarında.
Ameleler taş yonarlar,
Yontup ustaya sunarlar,
Çalabın ismin anarlar,
O taşın her parçasında.

O köy dediğim gönüldür,
Çiftlik ve saray değildir,
Aşığın kanı sebildir,
O köyümün kenarında.

Bunu ârif olan anlar,
Cahil bilmez hemen tanlar,
Hacı Bayram kendi banlar,
O köyün minaresinde.
Kelimeler:

Ârif: İlim ve irfan sahibi
Yonmak: Yontmak
Sebil: Bedava
Tanlamak: Şaşırmak
Banlamak: Bağırmak

Olmaz

Biz Hak dostunu severiz,
Elden bize bir yâr olmaz.
Kâh yaparız, kâh dökeriz,
İşimizde karar olmaz.

Aşk diridir, ölür mü hiç?
Kara toprak olur mu hiç?
Karanlıkta kalır mı hiç?
Bize leyl-ü nehar olmaz.

Gülümüz hoş kokuludur,
Solmaz asla, taze durur,
Sanma öyle hazan olur,
Ne yaz, ne kış, bahar olmaz.

Aşkın şerbetini içtik,
Feragat mülküne göçtük,
Yanıp aşkınla tutuştuk,
Artık bize hiç ar olmaz.

Âşık isen sarıl işe!
Aldanma sen görünüşe!
İbrahim ol, gir ateşe!
Bu gülşende yanar olmaz.

Kıyamazsan tatlı cana,
Uzak dur girme meydana!
Nice başlar bu meydanda,
Kesilir, hiç soran olmaz.

Hak dergâha gelenlere,
Kendisini bilenlere,
Dost yolunda ölenlere,
Arif olan, kınar olmaz.

Bırak Ebu Hamid varı,
Görem dersen sen ol yâri,
Hakkı al, bırak kârı,
Haktan başka kemal olmaz.

Ebu Hamid (Somuncu Baba)

Kelimeler:

Feragat mülkü: Varlığını bırakıp asla ulaşma yeri
Leyl-ü Nehar: Gece gündüz
Gülşen: Güllük

Yazılmaz adın insana

Yakar beni aşkın derdi,
Sığmıyorum bu cihana.
Değdi cana aşk ateşi,
Sonsuza dek durmaz yana.

Yanmak bir müjdedir bana,
Canımı koydum yoluna,
Bu ticaretim bambaşka,
Erişmez asla hüsrana.

Aşk ateşi seni yaksın,
Dumanın göklere çıksın,
Eğer olsa yüz bin canın,
Feda edesin canana!

Allah adını anmayan,
Aşk ateşine yanmayan,
Ömür boyu uyanmayan,
Yazılır adı hayvana.

Bu aşk tüccarı daima,
Gider aşkın diyarına,
Varıp aşkın pazarına,
Verir bin canı bir cana.

Ey âşıklar, ey sâdıklar,
Ey sarhoşlar, ey ayıklar,
Durmadan aşkı sayıklar,
Girmiş olan bu meydana.

Hak aşkıyla yanmadıkça,
Eşrefoğlu Rumi asla,
Vasıl olmazsan Hakk’a,
Yazılmaz adın insana.

Kelimeler:

Hüsran: Hayal kırıklığı
Âşık: Kalbi Allah sevgisiyle dolu olan
Sâdık: Allah’ın sevgili kulu
Sarhoş: Allah sevgisiyle kendinden geçmiş olan
Vasıl olmak: Kavuşmak

İkrar olmadıkça

Erişilmez yâre bi-yâr olmadıkça,
Bütün cihan ona ağyar olmadıkça.

Hakiki âleme bir yol bulunamaz,
Şu dünya mülkünden bizar olmadıkça.

O vahdet denizine kolay ulaşılmaz,
Akıp gözyaşları pınar olmadıkça.

Yalnız özenmekle insan dertli olmaz,
Varıp dert ehline uyar olmadıkça.

Şu gönlün aynası pasından silinmez,
Dille dostun adı tekrar olmadıkça.

Visal şerbetini içen kanmaz asla,
Yürek aşk derdiyle yanar olmadıkça.

Eşrefoğlu doğru sözü etme inkâr,
Yolu bulamazsın ikrar olmadıkça.

Kelimeler:

Yâr: Sevgili
Bi-yâr: Yâri olmayan
Ağyar: Yâr olmayan, yabancı
Bîzar: Bıkmış, bezmiş
Vahdet: Allahü teâlânın birliği
Visal: Kavuşmak
İkrar: Kabul ve tasdik ettiğini açıkça söylemek