[Sad-em]

Karanlık gecemde zindanıma vuruyor ay ışığı
Öylesine derin ve parlak..
Dışardaki sevgilerin her bir zerresi,
Yüzüme vuruyor içimi acıtarak!
Ey hayat!
Yoruldum, gelme sen de üstüme!
Değme zihnimdeki o inci tanelere!
Hatırlatma anıları yeniden yaralama,
O acı yeterince koyuyor ki canıma!
Ey ruh!
Tek bir nefestir senin gidişin.
Yine tek bir nefesteydi içime girişin.
Geldiğin gibi gitmeye niyetleniyorsan eğer;
Derinliklerine bak da bana bir mutluluk ver!
Ey sevda!
Sen aldın başını gittin!
Ruhuma da bir nevi ihanet ettin!
Sen ruhu,
Ruh bedeni,
Beden de hayatı terk edip gitti...
Her ne kadar ayaktaysa da bedenim
Ruhsuz bir bedenle ben hayatta neyleyim?
Zindanlar karanlık,
Gece karanlık,
Hayat ise hepsinden karanlık...
Sevda siyaha boyandı gölge oluştu.
Oluşan gölgeler ruha dönüştü.
Ruh bedenin içine ilişti
Siyahla kader hayatta birleşti...
Siyah her zerresiyle işliyor içine...