[meLanie]

Bedelim
bedelini ödüyorum belki bazı şeylerin
her şiir yazışım
canımın bir kez daha yanışıdır
yüreğimden damlayan her damla kan
yeni bir şiirin ilk satırlarıdır..
her yanılışım
her yaralanışım
daha da güzelleştiriyor mısraları
daha da bir anlam kazanıyor sanki..
okuyanlar
benim ne halde olduğumu bilmez ki
şiiri okur ,
kendine benzetmeye çalışır tüm harfleri ,
sayfayı kapatır
kendi içine döner ,
bir daha hiç düşünmez o kafiyeleri..
bazen yorumlar gelir ya hani
" muhteşem olmuş " , " yüreğine sağlık " diye
haklısınız
yüreğim çok muhteşem kanamıştı ,
her şiir kendi içimde bir esaretti
ve yüreğim sağlığını çoktan kaybetmişti..
bazıları
kendini bulur şiirin içinde
kanamaya başlar onun da yüreği
o'na yazıldığını anlar çünkü
ne düşüneceğini
ne hissedeceğini
ne yazacağını bilemez ,
damlayan her satıra
kendi kanını akıtır ,
ve bir yüreğin kanayışı
bir başka yüreğin
hayata bakışıydı..
bedelini ödüyorum sevmemin
acı çekmesem
şiir yazamayacaktım ,
canım yanmasa
ya yazamazdım
ya da
beğenmeyecektiniz yüreğimi
anlamayacaktınız
sonununu hiç getiremediğim kafiyelerimi..
siz beğeneceksiniz
ben acı çekeceğim ,
siz acılarıma yorum getireceksiniz
ben sevineceğim..
işte
benim bedelim de bu
hiç bir zaman vazgeçemeyeceğim.