Ey ozgurluk.
 

Yatagimda uzanirken, etrafima baktigim her kosede bir etiket goruyorum.
Yastigimdan, yorganimdan, ustumdeki esofmana kadar, mobilyayalardan, sus esyalarina hatta coraplarimdan masamin ustundeki kalemlere varana.
Kendimi etiketlenmis hissediyorum, bellona, staedler, adidas, kodak..
Etrafima baktigimda, yasadigim sehirden, dunyanin tumune insanlarin kafeslere koyuldugunu goruyorum.
Sahi, demokrasi caginda, ozgurluk ilkeleriyle ovunen, tepeden tirnaga "biz cagdas, modern, ozgur, bagimsiz, hur iradeli" insanlar oldugumuzu
savunurken; içimizde, en derinimizde esaretin kuflenmis bir parçasi oldugumuzu hissedebiliyor muyuz?
Nerede kaldi o eski zamanlarin mutluluklari? Az ama oz ile yetinen insanoglunun yuzunden eksilmeyen gulucukleri, sevimli bakislari?
Artik elimizde IPAD olmayinca fakir, benetton kazagi giyinmeyince kalitesiz oluyoruz, ihtiyaçlarimizi para karsiliginda gidermedikçe ise yaramaz,
hafta sonlari starbucks'ta kahve içmeyince dislanmis hissediyoruz kendimizi, ama lafa gelincede, hepimiz seçimlerimizde, omrumuzu ozgurce tuketmekte
"ozgur" oluyoruz.
Hayatimizin her ani kontrol edilirken, bizlere sunulan secimlerin bile zaten tepeden tirnaga secilmis olupta onumuze sunulurken, nasil oluyorda
ruhumuzun ve bedenimizin demir parmaklar arasinda olduklarini kavrayamiyoruz.
paranin,yalanin ve kariyerin insan hayatinda nasıl da yer kapladigini gordukce, bu koskoca sahtekarliga dayanamayip, tuketici toplumdan cekip gitmek, ne l'oreal'in kremlerine nede wella'nin saç boyalarina muhtaç yasamaktan vazgeçmek,
toplumdan kendimi dislanmak, hur irademle bakir bir doganin kiyisinda yasamak istiyorum bazen;
varsin kirisiklarim ciksin, yasli goruneyim, varsin tirnaklarimda
son moda graffiti ojelerde olmasin, ama insanligimi yeniden kazanayim.
Ne yazik ki toplum olmadan, bireyde olmuyor.
Bireyi var eden toplum ise o halde, neden toplumu degistirmemek, toplumla beraber degismek?
Insanoglunun tek basina yasayabilecegi suphesizdir, ancak bu mutluluk getirir mi?
Mutluluk sevgi ile dogmaz mi, paylasilmaz mi?
Izledigim "into the wild" filmin bana attigi tokat etkisi bu kadar olsa gerek..
Tavsiyemdir hepinize.

bir sözün coskusuyla, dönüyorum hayata,
senin için dogmusum, haykirmaya.
ey özgürlük..

13 kasim 2011
Hande

Cevap: Ey ozgurluk.
 

- Neden birini öldürdün, Raymond?
- Para için, peder
- Para için mi? Para için birini mi öldürdün?
- Evet, peder. Sinirden ya da herhangi bir şeyden dolayı değil. Para için.
- Para için kimi öldürdün Raymond?
- Seni, peder.
- Anlamadım?
- Seni dedim, peder. Ne yani, sağır mısın? Harry Waters'ın selamı var
Günah çıkarma kabininin diğer tarafındaki rahibe iki el ateş eder. Rahip zorlukla ayağa kalkar ve kabinini ilahilerin ve duaların okunduğu, ayinlerin yapıldığı kutsal bölüme açılan kapısında dört el daha ateş eder. Rahip yere yığılırken dudaklarından "Küçük çocuk" sözleri dökülür. Sandalyelerin arasında başından vurulmuş bir çocuk, henüz düşmemiş halde elinde tuttuğu notta "1) Huysuz olmak 2) Matematikten kötü not almak

Cevap: Ey ozgurluk.
 

özgür olmayı ne kadar düşlüyorsak aslında o kadar özgürüz..zamana baglı olmamak,ana tutsak kalmamak gibi..net bir tanımı yok zihnimde.kendimizi farkedebilmek,yasamı anlayabilmek belki de.

Aura eline saglık.. editorlugun hayırlı olsun,yakışmış.

Cevap: Ey ozgurluk.
 

Zaten, tek ozgur olan, dusuncelerimiz ve duslerimiz Yagmur'cum, kaldi ki bunlarin bile bazi bazi ifade edilmeleri yasaklaniyor.
Iç dunyamizi kaybetmeme umuduyla ve omologasyonada hayir diyebilme cesaretiyle, etten, yurekten ve mayamizin sevgi ve vicdandan olustugunu unutmayalim asla..

*tesekkur ederim :)

Cevap: Ey ozgurluk.
 

Merhaba,

Koseniz hayirli olsun, tabii biz ozgurlukten bahsediyoruz, konusuyoruz ama yazarlarimiza dini ve siyasi yazilar yazilmasina musade bile etmiyoruz.

Cokta ozgur bir platform oldugumuzu soyleyemeyecegim bu konuda..

SOSYAL MESAJ (Yoksa sosyalistmi?) umarim birgun kufurlesme, hakaretlesme olmadan tepkilerimizi belirtebiliriz.

Ey ozgurluk.
 

Kelimelerin mühürlenmiş hali bu olsa gerek.O kadar güzel benimsemiş ve anlatmışsın ki kendimi düşünmekten alıkoyamadım.
Çok doğru yabancılaşan bir medeniyette başrol oyuncusu haline geldik.
Ne bir adım ileri ne de bir adım geri gidebiliyoruz.Düşüncelerimiz bir çağı açıp bir çağı kapatmıyor.Artık robotlaşıyoruz.
Ama gene de özgürüz.Ben özgürüm.Kendi benimsemiş olduğum yaşantım dışında asla özentilik ya da gericilik yapmadığım için.
Kendi olan insan her zaman özgürdür.

Cevap: Ey ozgurluk.
 

Garip ama insan sadece "sözde" özgürdür, Fikri ve davranış bakımından özgür değildir ve bugunun şartlarında olmasıda mümkün değil. Evet Anayasaların bilmem kaçıncı maddesinde Herkes'in düşünce anlamında özgür oldugu söyleniyor ama düşündüklerini yazıyorsun topluyorlar. Yine anayasaların X maddesinde insanların seyahat ve kılık kıyafet özgürlügünden bahsediliyor ama başında örtüyle veya belinde mini etekle her işe girmen mümkün olmuyor. İnsanların konuşma özgürlügüde var ama Başbakan veya başka bakanlar hakkında konuşamıyorsun konuşursan 15 ay yatıyorsun. Hadi bunları geçelim bunlar çok uçtaki örnekler. Bugun cogu kimse eğitim görüyor sizce kacı Aile zoruyla veya Ailesi istedi diye okuyo ? Buyuk cogunlugu.
"Bugun Romaya gitmek istiyorum" veya "Bugun Metallica dinleyecegim" bunlar bence özgürlük değildir bu zaten olması gerekendir. Bugun kuralların oldugu yerde özgürlügün hükümranlıgı biter. Genelden özele inelim ve etrafımıza bir bakalım insanların hayatları artık kurallar etrafında dizayn ediliyor. Gerek yazılı kurallar gerekse yazılı olmayan kurallar. Bugun hala cogumuz mahallede kız/erkek arkadaşlarımızla el ele tutuşup gezemiyoruz kendinize sormuyormusunuz bunun nedenini ? Bence insan dinledigi müzigi, seçtigi filmi, oynamak istedigi oyunu oynadı diye özgür olamaz. Tabi K.Kore gibi yerleri göz önüne alırsak cok geniş bir özgürlük alanımız var ama...

Tebrik ederim çok güzel bir yazı olmuş o kadar güzel örnekler var ki söylemek istedigim çogu şey en başta sen söylemişsin..

Cevap: Ey ozgurluk.
 

Ne yazik ki toplum olmadan, bireyde olmuyor.

Verdiğin örnekler,yaptığın vurgular,altını çizdiğin düşünceler yaratması gereken infiali ne derecede sağlar bilmiyorum.Ama bilmeni isterimki bende yarattığı hissiyat tüylerimi diken diken ederek ortaya çıktı.İnfial dedim çünkü nasıl bir toplum haline geldiğimiz ve neleri kendimzie sorun ettiğimiz ortada.Yazdıkalrını okuyup irkilecek kaç kişi olabilirki? Nereye gidiyoruz koşar adım?Ne istediğni bilemeden yaşayan insanlar ile aynı havayı teneffüs etmenin ızdırabına daha ne kadar dayanabiliriz ki? Ben ve biz olma süreci soru sormakla başlıyorken, özürlüğün kıstasını bile belirleyememeyen bir toplum olarak ,birlikte hareket edemiyoruz.Ne yazık ki eleştirel bir bakış açısının dışına çıkamıyor insan bu düşüncenin girdabına kapıldığında! Sağlıklı düşünemiiyor,anlatamıyor,anlayamıyoruz.
Sen harika cümleelr ,benzetmeler ile anlatmayı başarmışsın ciğerim.
Eline sağlık.köşen hayırlı olsun.

Cevap: Ey ozgurluk.
 

Özgürlük dilimizden düşmüyor, ama şimdi yazında da anlattığın gibi aslında özgür değiliz. Aslında hepimiz farklı şeylerin altına sığınmış insanlarız. İster istemez buna sürüklenen, ama yine de kendini özgür olarak ifade eden, özgürlükten yana olan insanlar.
Cümleleri dolandırmadan çok net olarak açıklamışsın her şeyi, fazla söze de gerek yok.
Zaten senin düşüncelerini hep beğenirdim.
Online oldukça köşeni takipteyim canım.

Yazalım adını,
'' Ey özgürlük ''

Cevap: Ey ozgurluk.
 

Öncelikle merhaba,

Bir kere senin kadar esarette olduğumu düşünmüyorum; çünkü yukardaki saydığın markaların çoğundan bihaberim. Belki bu nedenle senden daha mutluyum. Ne demişler: "Ya olduğun gibi görün ya da göründüğün gibi ol."

Şimdi özgürlüğe gelelim. Sınırsız özgürlük diye bir şey yok zaten. Başkalarının sınırını zorladığında özgürlük biter. Eğer bizler seçici olmazsak, körü körüne toplumun bize sunduğu materyalleri alır, süzgecimizden geçirmeden benimseriz. Bu taklitçiliktir. Önemli olan kişinin kendi çevresinden almış olduğu değerleri düşünme sistematiğinden geçirip yeni değerler oluşturmasıdır. Böylece taklitçi bir zihniyet olmaktan kurtulur. Özgürlük, sonsuz olmuş olsaydı; dünyada sadece bizim olmamız gerekiyordu. Halbuki dünyada en yakınımızda ailemiz bulunmakta, arkadaşlarımız bulunmakta. Aynı değerlieri paylaştığımız için o değerler dahilinde mutlu olmaya çalışırken kendi özgürlüğümüzü de kendi elimizle kısıtlamış oluruz. Özgürlüğün kısıtlanması demek, mutluluğun kendisi oluyorsa bu da denenmelidir. Namık Kemal'in dediği gibi: "Esir-i aşkın olduk, gerçi kurtulduk esaretten."

Dolayısıyla en büyük özgürlük Allah'a kulluktur.