Sabır sandalına bindim, çekiyorum kürekleri ağır ağır…
 

Sabır sandalına bindim, çekiyorum kürekleri ağır ağır…
Göz yaşlarım karıştı nisan yağmurlarına,
Yol yaptım yüreğine,
Ne bu yol biter, ne bu sabır,
Sessizlikte çekiyorum kürekleri ağır ağır…
Kimse duymasın kürek seslerini, yolumu görmesin kimse, nereye gittiğimi bilmesin,
Sen bil sadece yüreğinde sana geldiğimi,
Korkmuyorum artık karanlıklardan, kara bulutlardan, şimşeklerden,
Dalgalardan, sellerden, fırtınadan,
Sabır sandalındayım şimdi,
Çekiyorum kürekleri ağır ağır…
Ne ırmakları görüyorum, ne denizleri, ne okyanusu,
Rotam belli yüreğin, kılavuzum belli yüreğim…
Sandalım dolu umutlarla,
Almadım yanıma hiç acıları, hüzünleri, unutmuşlukları, sitemleri,
Sadece sevgi ve umutları doldurdum,
Birde sevdiğin çiçekleri…
Çekiyorum kürekleri ağır ağır…
Sabır sandalındayım şimdi,
Bıraktım gözyaşlarını, uykusuz geceleri,
Şimdi pırıl pırıl yeni doğan güneşin berraklığı var sandalımda,
Sabahın o muhteşem güzelliği ile geliyorum...
Kimseyi de almadım yanıma,
Herkesi, her şeyimi bıraktım, yalnız ben geliyorum,
Seni alıp götürmeye rotamdaki son limana…
Sabır sandalındayım şimdi,
Çekiyorum kürekleri ağır ağır…

Cevap: Sabır sandalına bindim, çekiyorum kürekleri ağır ağır…
 

Hayli zor bir zanaat olsa gerek, sabır sandalına binmek.
Emeğinize sağlık çok beğendim.

Cevap: Sabır sandalına bindim, çekiyorum kürekleri ağır ağır…
 

sabrın sonu selamettir sözü gercekten selamete erdiğimiz zaman mıdır bilmiyorum ama sabretmek kadar çok kuvvetli birşey olduğunu düşünmüyorum. emeğine sağlık.