[Siyah]

Çocuk susar. Sen susma!
Ahmet, 13 yaşına o gün girmişti. Doğum gününü sadece annesi kutlamıştı. Zaten annesinden başka kutlayan olmazdı. O da sarılıp öpmemişti bile. Kuru kuru bir "Doğum günün kutlu olsun!" demişti. Şimdiye kadar hiç doğum günü partisi yapmamıştı. Halbuki içten içe çok istiyordu doğum günü partisi yapmayı; arkadaşlarını çağırmayı, pasta kesmeyi, mumları üflemeyi. Belki hediyeler bile olurdu. Hediyeler değildi aslında önemsediği. Gözleri daldı uzaklara....

Yakıcı bir yaz günüydü. Sokakta kimse yoktu. "Muhtemelen yüzmeye gitmişlerdir!" diye düşündü. Yüzünde çarpık bir gülümseme belirdi. Eve doğru koşup, yüzme şortunu giydi pantolonunun altına. Yüzmeye gideceği zaman hep böyle yapardı.

Tüm dertlerini unutmuş, yüzmeye gideceği heyecanıyla koşar adım gidiyordu. Öyle havuza gidip yüzen çocuklardan değildi, sulama kanallarında yüzerdi. Belki de D.S.İ kapakları olarak bildikleri 'kapaklar' a giderdi.

Sulama kanalına vardığında kimsenin olmadığını fark etti ve kapaklara doğru yöneldi, arkadaşları orada da yoktu. Yalnız yüzmeyi sevmediği için, biraz ilerideki banka oturdu. Dalmıştı yine gözleri uzaklara. Hayallerinde zengin olmak vardı, ticaretle uğraşacak, ne bulursa satacak ve çok para kazanacaktı.

Hayallere dalmışken, orta yaşlarında sarışın, renkli gözlü biri yaklaştı yanına. Sessizce oturdu. Birden söze girdi adam:
-Buralarda mı oturuyorsun?
-Hayır.
-Nerede oturuyorsun?
-Asma altının oralarda.
-Çok uzak buraya... Ne yapıyorsun burada?
-Hiiç. Yüzmeye gelmiştim.
-Beraber yüzelim mi? Hem sana para da veririm!
-Olur!


☆☆☆☆☆☆

Kendisi ile beraber yüzecek birini bulmuştu, şanslı olduğunu düşündü.
Vakit kaybetmeden kıyafetlerini çıkarıp kapaklara doğru gittiler.
Adam babacan tavırlarla yaklaşıyordu Ahmet'e, omzuna alıyor, yüzdürüyordu.

Ahmet'i yüzdürürken suya yüzüstü uzatıyor ve karnından tutup su üzerinde tutuyordu, oysa suyun derinliği en fazla bir metreydi. Ahmet birden bire bir sıcaklık hissetti karnında. Ne olduğunu anlayamadı fakat ürpermişti. Bu sıcaklığı gitgide daha belirgin bir şekilde hissetmeye başlamıştı. Rahatsız oldu. Kendisini bırakmasını istedi adamdan. Ne olduğunu anlayamasa da rahatsız olmuştu. Adam, kendisini bırakmayınca huysuzlaştı Ahmet. Huysuzlaşınca bırakmak zorunda kaldı.


Bir süre daha yüzdüler. Sonra adam yüzmenin yeterli olduğunu söyleyip elinden tutup götürdü kayalıklara doğru. Ahmet'e sıkı sıkıya tembihliyordu "Birisi görürse, benim için babanın arkadaşı olduğumu söylersin".
Ahmet neden böyle söylediğinden habersiz sessizce ilerliyorlardı.

Kayalıkların ilerisinde birkaç ağaç vardı. Oraya doğru gittiler ve iyice gizlenmeye çalıştı adam. Etrafı kolaçan etti. Hemen sonrasında şortunu indirip, kendini okşamaya koyuldu.
Ahmet şaşırmış kalmış, içinden bağırmak geliyor fakat sesi çıkmıyordu.
Ahmet'in vücuduna dokunmaya başladığında olabildiğince yüksek sesle çığlık attı.

Etraftan insanlar bu acı çığlığı duymuş imdadına koşmuştu. Adam aniden toparlanıp kayalıkların üzerinde seke seke kaçtı, yakalayamadılar ama Ahmet o günü hayatı boyunca unutmadı....

Kimseye anlatmadı, anlatamadı. Sustu. Sustukça büyüdü acısı, yükseldi sessiz çığlıkları.

Her doğum gününü kutlayan biri olduğunda gözleri dolar, içine içine akardı gözyaşları. Özellikle annesi doğum gününü kutladığında kahroluyordu.

Ahmet, şimdilerde 35 yaşında. Başarılı bir iş insanı. Hayal ettiği kadar para kazanıyor. Üstlendiği bir sosyal sorumluluk projesi var:
Çocuk susar. Sen susma!

Not; Tamamen kurgudur. Gerçek kişi ve olaylarla ilgisi yoktur. Benzeri olaylar malesef ki yaşandı, yaşanıyor.

[vioLeta]

Ne yazık ki halen var böyle şeyler. Hem de çok fazla. Susuyorlar ya da susturuluyorlar.

[Siyah]

vioLeta Nickli Üyeden Alıntı Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

Ne yazık ki halen var böyle şeyler. Hem de çok fazla. Susuyorlar ya da susturuluyorlar.

Ne yazık ki...

[Absent]

Kalemine sağlık reiz..

[Sarya]

Emeğine Sağlık

Aynı evrende yaşamamalı cellâtlar ve çocuklar;
Ya ölmeli cellâtlar,
Ya da hiç doğmamalı çocuklar.

Ernesto Che Guevara