Mutsuzluk ve Şimdi
 

Merhaba;

Mutsuz olmak. Ne itici bir cümle ama. Bu cümleyi hayatımıza sokmamak için elimizden geleni yaparız her zaman. Çünkü o kötüdür. O kincidir. O zarar vermeden asla ellerini çekmez üzerimizden. Bir tehdittir bizim için. Mutsuzluk çanları çalar çalmaz vücudumuz bize birçok tepki vermeye başlar. Bitmek bilmeyen düşünceler, geçmeyen saatler, uykusuz geceler, o karnımızda ki garip ağrılar, huzursuzluk ve sinir halleri. İstemeden sahip olduğumuz acıları sadece o an yaşayıp neden unutamayız? Gerçekten de mutsuz olmak bizim için bir tehdit midir yoksa kimliğimiz mi? Bana göre uzun süre acı çekmiş ve hayatını bir türlü yola koyamamış insanlar kendilerine acıdan bir kimlik, bir ben'lik yaratırlar. Belki de bu yüzden mutsuz olduğumuz zamanlarda kendimizi düzeltmek yerine bizi daha çok dibe batıracak şarkıları dinleriz ve o an bizim için iyi olan ne varsa elimizin tersiyle iteriz. İnsanların çektiği acının büyük bir bölümü gereksizdir. Peki neden? Çünkü aslında hiçbirimiz "şimdi" de yaşamayı öğrenemedik. Aslında yaptığımız her şey, attığımız her adım ŞİMDİ'DİR. Geçmişte çektiğimiz bir acıyı ŞİMDİ düşünürüz. Buna göre bir değerlendirme yapalım. ŞİMDİ şu satırları okurken gerçekten bir probleminiz var mı? En derine inip düşünecek olursak aslında ŞİMDİ hiçbir problemimiz yoktur. Sadece geçmişte yaşadığımız bir mutsuzluğu ŞİMDİ düşünerek acı çekeriz. Buna gerçekten gerek var mı? Bunu kendi bedenimize gerçekten yapmak zorunda mıyız? Bu tamamen bir zihin aldatmacasıdır. İyi haber zihnimizi kontrol edebiliyoruz. "Üzülüyorum, elimde değil." gibi cümleler kendi kendini kandırmaktan öteye asla geçmez. Mutsuzluğun bir seçim olduğunu düşünürüm her zaman. Herkes o "an" acısını dibine kadar yaşayıp, dipten bir an önce kalkmalı ki ŞİMDİ riske atılmasın. Kimsenin hayatı acıdan ve mutsuzluktan tamamen arınmış değil. Bu durumda onlardan kaçıp kendimizi daha güç duruma sokmak yerine, onlarla birlikte yaşamayı öğrenme meselesidir bu. Bunu yapabilen insan mutsuzluğun bir seçim olduğunu anlayıp, mutluluğu seçen insandır.

Umarım bir gün acılarınıza mutsuzluğun bir seçim olduğunu söyleyip, ona gülümseyebilirsiniz.

Yukarıdaki yazılar tamamen kendi düşüncelerimdir. Farklı düşüncelere her zaman açığım. Eleştirmek isteyen olursa da her zaman üzerinde konuşuruz. Ne çok kısa ne çok uzun bir yazı oldu. İlk kez böyle bir girişimde bulundum. (: Okuyan herkese şimdiden kocaman teşekkür ediyorum.

İyi forumlar.

Cevap: Mutsuzluk ve Şimdi
 

Mutsuzlugun ifadesi böyle dile getirilir.. Gerçektende yüregine saglık çok güzel bir yazı olmus :) Devamını bekliyoruz :)

Cevap: Mutsuzluk ve Şimdi
 

güzel bir yazı olmuş emeğine , içindekilerine sağlık diyorum..

mutsuzluğa insan itiliyorsa iki sebep oldugunu düşünüyorum; ya insanın kendi hataları yüzünden o duyguyu yaşamakta ya da karşıda ki insanın sebebi olmayan şeyler yüzünden o mutusuzluğu tattırmakda...

Allah bize öyle kudret , güç ve sabır vermiş ki o büyük kayaların , taşların bile zamanla çatladığını görüyoruz

Birhan Keski'nin "Kim Bağışlayacak Beni" adli şiir kitabından alıntı yapıyorum;
"Taş çatladı, devrildi günün yeli de
Çıkmadım senin yokluğundan",
Taş yarılıyor bir çiçek için, yol veriyor
Kor bir yankıdan başka nedir ki taş
taşın sabrı suyun ruhuyla büyüttün beni
bundandir her gittiğimde aklımda kalmak fikri.."

gibi gibi devam etmekte bu şiir belki alakasız olabilir ama içimden geldi yazmak :)

Cevap: Mutsuzluk ve Şimdi
 

Aynen @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] (: Belkide istemeden dahil olmuştur mutsuzluğa ama çıkmak için de bir şey yapmamıştır muhtemelen. Yapıyormuş da olmuyormuş gibi görünmek isterler genelde.

Cevap: Mutsuzluk ve Şimdi
 

bilmem olabilir belki de.. insan her duyguyu tatmalı , bu yüzden olgunlaşıyor insan.. :)

Cevap: Mutsuzluk ve Şimdi
 

Güzel bir konuya değinmişsiniz. Mutsuzluğu kronikleştirmemek gerekiyor.

İnsanlar karşısındakinden beklenmedik bir şekilde görmüş olduğu davranış biçimiyle karşı karşıya kaldığında, ya da birşeylerin hayatta planladığı gibi gitmediğinden ister istemez acı cekmekle paralel bir ruh haliyle mutsuz olabiliyor.

Nitekim öyle insanlar var ki, Üzülmediği halde, sırf üzülmesi gerektiği için üzülen insanlar var. Burada mutsuzluğun kimliğimiz olduğunu görüyoruz.

Mutsuz olmak, depresyon hırkasını üzerine giyip, depresif takılmak ciddi şekilde insanı beyin olarak hırpalıyor, aynı şekilde sağlık açısından da.

Hayatta Kasvetli durumlarla karşılacağız elbette ki. Kimse bizim dünyamıza göre davranmak/yaşamak zorunda değil.

Mutsuzluklar, benim kendi şahsıma göre, her mutluluktan önce peşinen ödenen bedeldir. Mutsuzluğuma istikrar katarsam, burada Mutlu olmam belki de bir hayal.

Cenab-ı Allah kimseyi bu güzel günlerde, bunalıma sürükleyen sebepler vererek mutsuz etmesin.