IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Bir hikayeden bahsetmiş bir önceki yazımdan son kez yazıyorum bu sefer anlatılmaya değer mi değmez mi bilmiyorum..

Bazen gülümseme istersiniz değil mi her zaman anlatmayı beceremediğiniz bir gülümseme onunla ilgili hayaller kurarsınız canlandırmak için uğraşırsınız değil mi... Ama bazen her şey bi anda değişir kaybolu verir içindeki ümitler hayaller bir anda hüzün kaplar yüreğini hiç konuşmak istemezcesine...

Sevmek demiyelim Aşk ı Nefis diyelim onun adına herşe yapabilecek kadar bağlanmak ,Herşey mi onu sevdiğin halde vuslatını içinde yaşayışını göremez ve gider.. Anlamsızdır bazı cümleler bazı hikayeler okurken usanırsın ama ben onun dinlerken hep keyif aldım. Yaşanması gerekti olmadı aslında hep olmuyacağını biliyordum yine işte hayaller umudlar insanı ayakta tutan o ya işte olması gerektiği gibi yol göründü aslında hayallerin yok olduğunda ama gidemedim belki üzülür belki belki diye diye kaldım. Aslında kalmamı gerektiren bir şey yokmuş..

Hayal gitti işte dökülen cümleler dostlarım yeniden geldi kağıt ve kalem artık döküldü gözden nağmeler dedi ilk damla da yüreğim öldü. Kalem yazdı kanadı kopan güvercin gibiyim,Kalem devamını getirdi tekrardan devamını Güvercin yıkıldı artık uçamaz ölüyor der ve bir damla göz yaşı daha düşer yürek öldü...

Ben Aşk ı nefisinde gülmeyi eyledi sen vuslat dedin ben ise vuslatı arafında hep dua eyledim sen benim alamadığım gülümseyi al diye...

HOŞÇAKAL....

12.02.2016 00:28