IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Bir hikaye amlatmak istersin bazen bazende güzellik katman ferekir ama beceremezsin ya aynı bunun gibi bsşladı seruven aslında saçmalıyarak buldum konuştum konuştum usanmadı başımı yastığı koyduğumda yine o aklıma geldi onu tanıdım mı şimdi ben onunla konuşunca neden huzyr buluyorum dedim soruyorum kendime cevap alamıyorum sabah oluyor ona yazıyorum sevinçle çocuk gibi aynı aslında anlatabiliyormuyym bilmiyorum konuşabiliyormuyum bilmiyorum ne anlamı kalır ki anlatmanın haykırmanın diyorum ama yine dayamıyorum obu gördükçe...

Ne hikayelerde bulabildim ne masallarda ben kağıdı kalemi dost bildim onlar bile benden uzak duruyorlar git ona diyorlar herşey seni gösteriyor ama hiç bilmediğim gerçek hepsi hayal ve umutmuş ama olsun diyorum yine anlamsızca haykırmaya başlıyorum bir çocuk nasıl sevinir ya daha yeni dediğim gibi onda huzuru buluyorum anlatmaya çabalıyorum belki anlıyor belki anlamamazlıktan geliyor düşünüyorum düşünüyorum ne özne buluyorum ne yüklemi hep üç nokta hep boşluk hep bilinmeyenler anlıyamıyorum ama o boşlukları becerebilecekmiyim yoksa sınıfta mı kalacağım yine kadim dostlarıma mı döneceğim

Hikayenin başında dedim ya size saçmalıyorum diye saçma saçma konuşmak bile iyi geliyor gibi bana hani o olmasada bile onu görmek bile aynı soba başında bekliyen üşümüş çocuk gibi huzurlu mutlu oluyorum anlamsız sebepsiz hiç bir karşılık olmadan gülüyorum aramızda kalsın dost düşleri kaplayan vuslat mı yoksa nefis mi diye dormuşlar o vuslat demiş ben vuslatı gördüm o zaman anlamsızca hiç bir kalem oynatmaksızınca kalemin mürekkebi akmadı ama sadece hüzüne kedere akmadı onu anlatmaya başlayınca kalem huzur buldu bendeki sevdada hayat hikayesi mi yazdın diyor bazen dedim kalem ağlasanda senin mürekkebin biter ama yazma bitmez diye dövüşüp duruyoruz hep olan yine kağıda oluyor hep yazılıyor hep karalanıyor hep yırtılıyor hep kağıt yanlız kalıyor

İşte hikaye bu bazen arafta olanın yüreğine su serpiyor bazen anlatılmaz hikayelere merhem oluyor aynı onun baktığı güldüğü gibi bu boiluklarda başladığı gibi bekliyor hocanın zili çalıp kağıdı alacağı zamana dek....

Kalem kağıt bugün ağladı ya sen bende göz yaşı akıtmıyorum çünkü o gözlerle seni gördüğüm için kaybolursun sellerde bulamam diye....

09.02.2016 00:30