[Sır]

Hep DErler Hep diyecekler Hep Diyorlar vs vs sizi düşünenler de laf söylemek için bulunan lüzumsuzlar da, umurunda bile olmadığınız ancak sanki sizi dinlemek zorunda hisseden okumak zorunda kasıntılar da ısrarla söyler Şimdi hangisine göre şeyedesin bunu dimi biri diyecek söz bulamıyor diğeri ise buna gerek dahi duymuyor... digeride kendı fıkrınce yorum kendı yaşamınca dusuncesınle laf sokar sözde
Şuna geleceğimn içinden gelmiyorsa bile teselli mi avuntu mu her ne zıkkım etmeye niyetliysen bari biraz özen göster bi insana daha yaratıcı olabildiğini bilmekteyiz Zira bu cümleye maruz kalan insan ne hissediyor biliyor musun çürümüş yumurta ve bozuk balık gibi bu bayağı "Sen öl ya, etkisiz elemansın zaten bir halt mı yiyebileceksin sanki!" demek gibi zift bir şeyn bir de omuzuna vur da ilahi vazifen tamamlansın...
Hem kimse inanır mı ki konuşup ettiğinde faydalı olabildiğine sankin herkes yetmeyeceğini bilir muhakkak da inannak ister; karşı taraf da böyle ister çünkü, ayrıca o anki kendine kıyasla daha inançlı, umutlu bir kimseyi...
Benim size tavsiyem olamaz ama öyleymiş gibi durmaya yorulmaktansa açıklamalı yahut sessiz sedasız basın gidin, sırf gece başınızı yastığa az daha rahat koyun diye hiç gerek yok bu boş laflar kalabalığına...
Çok şey yapmayıp ne edeceksin, sigara mı yakacaksın, içki mi içeceksin sanki, laf işte; sizi bilmem ama ben yanımda biri üzgün, kızgın bilmem neyse onuçaresiz köpekler gibi teselli etmem, hatta kontrolüm dahilinde yangına körükle bile giderim; çünkü o adam o gün iyice acısını, hüznünü bir yerlerden çıkarsın ve çıkara çıkara anlayıp ertesi gün daha başka biri olsun diye. Kötü hisseden birine en masum duygularla anlatmak, tavsiye vermek bile kimi zaman böbürlenmektir, boynunda tasma hatta gurur kırıcıdır... Bana öyle bakmayın ben o kadar kötü hissettiğimde genelde yalnızdım; ha bu arada tecrübeyle sabit bir detay daha, bu durumdaki birinin yanında olmak istediğinizde sizi kovarsa şayet ne kızın ne üsteleyin, çoğu zaman sizinle de gerilmemek için yapılan bu hamlenin sonucunu tersine çevirmeyin...
Çok da şey yapmamak diye bir fiil düşündüm de, ne kadar samimiyetsiz hatta hain bir fiil, insanın ardından kuyusu kazılıyormuş gibi; önceden bana çok söylendi lakin o zamanlar bu etkiyi vermiyordu nedense, şimdiyse hiçbir şey olmayışına karşın aklıma geldi...
Ben hep beklerim tanıdık tanımadık biri bana bir derdini döksün, çünkü bir çift ölü göz dahi parlamaya yeltenince huzur buluyorumm, kendimi unutuyorum ve bu muazzam güzel vir ilaç bana...
Aslında olayın temeli nedir biliyor musunuz; günlerdir sanki birinin yanında olmam gerekliymiş, yanında olanlar bahsettiğim gibi eline yüzüne bulaştırıyormuş ve yalnız ben anlayabilirmişim gibi, gerekirse saatlerce orda olup tek kelime etmeksizin bekleyerek, ya da benzeri şekinde...
Çok da şey yapmak lazım yanisi, bayağı bir şey yapmak, üzerine falan titremek lazım ki yaşadığımız şeye hayat adını vermek konusunda da tereddüte düşmeyelim...
ama sadece denilenler ile kalınıyor belkı zaman zaman saf satan düşünce zuhur edebılıyor ..


samimiyetinize güvenmiyorum çoğu zaman ..