Sen beni anaç yanımdan vurdun.
Kaldırımların kederinden, yağmurun katresinden.


Sonrada hiçbir şey olmamış gibi yaptın. Haklıydın, hiç bir şey olmamıştı. Ben olsam da giderdim. Hem ben arkama da bakmazdım.
Sen beni sevmedin ya sevmesen de olurdu. Buraya kadar tamam aklım kesiyor ama sen beni sevmedin diye ben, ömrümü seni severek geçirmesem de olurdu.

Bir gün, biri çıkıp dese ki ;

Siz aynı rakı masasına oturacaksınız. O seni hiç sevmemiş, sen ona tapmışsın bunlardan hiç söz etmeyeceksiniz ama bileceksiniz. O sana neler yaptığını soracak. Sen onun sana ne yaptığını anlatacaksın. Sen sormadan o işlerinden söz edecek, eğitiminden, arabasından, ondan bundan –içinden kayacaksın- sonra birden “ sen beni niye sevmedin” diye soracaksın. O da seni eve götürmek isteyecek –sarhoşsun çünkü- yüzü darmadağın edilmiş bir çilingir sofrasına dönecek. Tabi hiç bu kadar ayık olmadı. Hem seni sevmedi, hem de sevmediği sen kadar zihnini kimse bu kadar ayık tutmadı.
–s*****…………………………………………hepsini kendim uydurdum.

“Koşan atlar, düşen atları hatırlatır.”
“Sen gittin ve herkes ölmeye başladı.”
“Yeterince sevmiyorsun, sevseydin tüm sevmeyenler adına da severdin beni.”

ha bir de Teoman’dan Kim şarkısını armağan ediyorum sana.

Doğum günün kutlu olsun.

11012012-çt