Kendini Kasmak
 

Ağır abi denilen bir durum vardır, eski zamanlarda siyah takım elbiseli ,ellerinde tesbih , sivri uclu ayakkabılar, dünyayı ben yarattım misali.. kendilerini o kişiler ağırdan alırlar,susarlar,bir durum olmadığı müddetce ,yardım eli uzatırlar, hanenin namusuna sahip çıkarlar hani..
Sahi o kişiler kaldı mı Mahallenin koruyucu adamları ?

Aslında kalıp, kalmaması önemli değil de , öyle durum içerisine giren insanların çoğunun iç dünyası farklı olmuştur. Kendilerini o şekilde biçimlendirerek,hayatını o şekilde devam ettirmek zorunda kalmışlardır. Kendileri bile belli süreçten sonra tanıyamaz duruma düşmüşlerdir belkide
Bir ınsanın iç dünyasına girmek farklıdır,dış taraftan ınsanın kişiliğini, huyunu ,suyunu anlamak zordur..

Ön yargılarımız vardır ya hani! Öyle kişileri duygusuz ,mütevazi, hoş görü yok gibi algılama durumda oluruz. Içten içe değişik düşünürüz. Halbu ki durum bundan vaziyet değildir. Belki de öyle kişiler , kendi kimliklerinin dışına çıkmıştır,durumun gerektiği gibi davranış sergilemiştir. Ister istemez iç dünyasından habersiz, dış dünyasına odaklanıp kendilerini kasıp da kasmışlardır.

Düşünün ki bu durum iş yerlerinde , ortamlarda,sanal dediğimiz platformlarda bile yerini almıştır. Örneğin; müdür ile çalışan arasındaki bağ bile müdürün o sıfat da bulunması gibi kendini kastikca kasan insanlar vardır ya iç dünyasından kopuk " ben müdürüm " havasında yaşayıp, gösterdiği davranışlar gibi..

Araştırmalara göre dünyada bu tarz ilişkiler yaşayan ülkeler nadir durumda , bizim toplumuzda mevki sahibi olunca "Ağır abi" durumu yaşanıyor, bi yerde duruluyor o kişiler , bi yerde susuyorlar ,izliyorlar ama asla kendileri gibi olmuyorlar, değişik tavırlar, düşünceler, duygular,hareketler yerini alıyor.. Ne kadar doğru bilmiyorum ama ınsanın özü dediğimiz bir durumu var ya o özünden çıkmamaları. Hangi konumda olurlarsa olsunlar iç dünyaları ne ise dış dünyaları da bir olmaları, kendilerini kasıp kavuracaklarina , kendi gibi olmaları gerektiğini düşünüyorum.

Bir yerde mevki makamın olsa bile , özün ne ise özünde olmalarıdır.
Belli durumlara göre kendilerini kasmamak,yukarıdan bakmamak gibi..
Ben sevmiyorum böyle insanları, kendilerini kasanlari, yukardan bakanları
Başka yerde ayrı, ortamda ayrı insanları..

Lüzumu yok,ne isen öyle ol,özünle ol..