Çevrimdışı

Insanlar hayatı öyle bir zor hale getirdi ki çorbayı çatal ile içmek gibi .. iç içebilirsen tabi! Duygular darmadağın, düşünceler faili meçhul, nankörlük üst düzey, ikiyüzlülük tam safhada!!

Hayatınızda öyle bir dönem olur ki birilerine ihtiyaç duyarsınız, dertlesmek ,konuşmak,herşeyi baştan aşağı sere serpe anlatmak. Etrafa bakarsınız, telefon rehberinize bakarsınız etrafınız o kadar çok kalabalıktır ki rehberinizde bi hayli dolu yine yok !! Kalabalık olan şeyler aslında hiç yok olanlardır. Insanın en yakını olur , bi arkadaş, bir dost ya da bir sevgili ..

Konuşmak istersiniz; aklınızdan geçenleri, anlatmak istersiniz ; icinizdeki sızlatan ağrıyı ama anlatsanız çaresine düştüğünüz durumu iki kelime edip , kapatılır. Siz yine bulamazsanız o derdin dermanını aslında varoluştan beri tek gelmedik mi dünyaya? Yine tekizdir aslında! Başkalarıyla geçirdiğimiz vakitler avuntuludur bizim için o saatlerde geçirdiğimiz yalnızlığının ört pas ettiğimiz durumdur aslında!

Tek tek ayrılırız belli saatlerden sonra bak yine başbaşa kalmışızdır..

Sevgili , aşk.. Ne güzeldir o süslü kelimeler , insana iyi gelip,yüz güldüren! kalp atış ritmini bi aşağıya bi yukarı çıkaran çarpıntilar! Tarifi anlatılmayan duygular,kelimelerin bile kelimesiz kalan harfler! Ahh ! Anlatılması zor anlar işte.. sahi bunlar içinde geçerli değil midir?

benim yalnızlığım seni getirmeli gecelerde,ılık bir yaz gecesi katran karası yüzün. kah yaşanmışlığa, kah yaşanacaklara bir küfür savurmalı kafa tutmalı dalga dalga vurmalı gerçekler yüzüne dönüp ardına bakmalı korkmamalısın bir kez daha, bir kez daha demelisin.. ve " bir kez daha"...

Başa dönelim o zaman günümüzün sözüyle ; çorbayı çatal ile içmek gibidir bu hayat ! iç içebilirsen..


sensarmaşıkbenkarmaşık..