Önceleri 1 -2 anlatmıştım daha evvelce sizlere tarifi olmayan bir şeydi aslında demiştik en başında işte sezen aksunun deyişiyle nerede bende o yürek ki onun elini tutabilmeyi istiyorum. Neden mi sesi naif yüreği kalp bahçesi hani bir tutam dır ya içimize akan nağmelere inat susan çöllerin en mahreminde işte ona her seslendiğimde o içten bakışı beni benden alıyor işte ona her söylediğim şu dörtlük




Ben bir çobanım
Gezer dolaşırım diyar diyar
Susarım her çeşmede onu ararım koku bulaştı mı diye
Ama
Her seferinde esen yele doğru giderim
Çünkü sen oradasın diye

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


İşte onun yüreğini anlatıyorum her seferinde içimdeki ona karşı olanı aslında döküyorum nağmelere meydan okuyarak ses veriyorum içimdekini sen ol diye haykırıyorum bir vicdana uğrayan bir dal gibi ama sen oralardamısın hayır yoksun... İşte sen olmadığın içindir ya sana yazdığım mısraları duymazsın tadamazsın işte ya söyledim sana ben sende saklıyım sende nağmelerde boğuluyorum...


Yine bir gün hal hatır sorduğumda deli oluyor divane gönlüm tutuyorum kaçıyor kovalıyorum zıplıyor söyle diyorum söyleyemiyor eee o zaman ne yapayım sana söylermisin ve döktürüyor bana yine şu mısraları ;

Sen gidivermişsin
Yerini gözyaşlarım almış
Bir tutam suya muhtaç bir gülün
Son baharında dökülen yaprak gibi kayboluyorum...

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


demişimdir her seferinde ama anlıyamıyordu, yada anlamak mı istemiyor du söylermisiniz benim anlatmak istediklerimi o neden anlamıyordu söylesenize alla alla diyorum her seferinde içim pırangalara dokunduğunda mı sessiz kalıyor söylerse dokunan mızakanın eşiliğinde mi ses buluyor nağmeler bana diyor sen o bana yazdıklarını toplayalım kitap yapalım yok diyorum senin olan şeyi neden başkası okuyor gülüyor ama susarak umursamazca susarak anlatıyor gülüşündeki umutsuzluğu...

Şimdi uzaklarda aslında o da öyle sanıyor bende öyle sanıyorum çünkü göremiyorum ya hissedemiyorum ya işte birde dokunamıyorum ya o sebebtendir işte sevgiye dökülen mısranın kadehinde susan bedenime pıranganın karanlığın eşiğinde dalıp gidiyorum sessizce mağrur bakışımla bir yel gibi sessiz...

Bu son yazışım sana kalbi yüreğinde saklım dökmüyorum artık hiç bir şeyi sessizce amansızca bir tek damla gözyaşına inat ve son kez döküyorum gecenin yarısı güneşin ısısıyla anlatıyorum saçmalıklarımı yine gecenin ve türkülerin eşliğiyle son kez bir dörtlükle veda ediyorum...

Bir kalp tanıdım
İçinde bomboş hayallerin dahi olmadığı
Sessizce ağlıyordu gülüşünün altında
Bir masumca baktığı güler yüzünde
İçindeki güzelliğin farkına varmadan
Dış güzelliğine önem vererek tutunuyor kendine....

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


Not: Şiir Sokakta demişler biz şiiri beceremeyiz , yazı yazmayı beceremeyiz sadece içimizi dökeriz hepinizin gözüne sağlık okuduğu için belkide okumadan es geçtiğiniz için teşekkür ederim....