Yalnızca gitmek istiyordum...
 

Sen aşkın yorumunu kişilere dayatıyorsun.İnsanlar, aşkın ne kadar kudretli bir duygu olduğunu biliyorlar...Kendi basit hikayelerini aşka sığdıramadıkları için, aşkı kendi basit hikayelerine sığdırıyorlar.Adını aşk koyuyorlar...O kudreti yaşayacak basiretleri olmadığından, o kudreti yok sayıyorlar..Bir şey var onu bana yasaklayan.Bir sır, bir gizem..Sanki dilinin ucunda; ama dişlerini sıkıyor kalbimi koparırcasına...Güneşi yitirmiş bir kelime var karlar altında..Bütün umutlar, o kış kıyametin altında yatan kelimenin fısıltısında soluyor şimdi...
Ey yar!Sen sevmeyi cinayet zannediyorsun.Kendi içinde ölemedin madem, ne diye beni öldürüyorsun?Vazgeçtiğim için değil, hep yeniden başladığım için bu hüznüm...Ben, içimdeki kıyameti aşk bildim...Öyle bir aşk ki; yandıkça serinledim ve boynumu aşkın kıblesinden bir an olsun çevirmedim..Evet bulmaktı aşk hiç aramadığını, hic gelmeyeni beklemekti..Gelmeyeceğini bile bile...Bir rüya ile uyanmak değil, bir rüya ile uyumaktı aşk..Bir an olsun uyanmadan..
Artık bütün isteğim ,bu şehirden gitmek olmuştu.Yanima yürekten başka almak istedigim birşey yoktu.Ne kimsenin ayağına dolanmak istiyordum ne de güneşin ışığına engel bir bulut gibi yaşamak..Yalnızca gitmek istiyordum...




O kadar yazmaya hasret kaldım ki yaz yaz bitiremiyorum:)Bana katlandığınız için teşekkür ederim..