Zenon’un ölümünden sonra okulun baskani olan Assoslu Kleanthes (331-233) Stoa’ya , Platon’un etkisiyle, dini bir renk getirmistir. Düsüncelerinden çok ahlakça pek disiplinli olusu, kanilarina çok tutarli olarak bagli kalisi ile kendini gösterip ün salmis. O da, Zenon gibi intihar ederek ölmüstür.
Kleanthes de, Aristoteles gibi, evreni olgunluga dogru gittikçe yükselen bir basamaklanma diye anlar. Ancak bu yetkinlige dogru gidis sonsuz degildir; bu da en yüksek bir varligin (Tanrinin) bulundugunu gösteren bir kanittir. Tanri yetkin olduguna göre, kötülerin yaptiklarinin nedeni olamaz. Bu son düsüncesiyle Kleanthes Zenon’un pantheizminden ayrilmaktadir. Bir baska bakimdan da ondan ayrilir: Ruh, Zenon’un düsündügü gibi, tanrisal köklü ve tektürlü degildir; ruhun – Platon’un da ayirdigi gibi –biri akilli olan, öteki olmayan iki kismi var; bu yüzden de, kalkinmak için insan Tanri’nin yardimina muhtaçtir.